خادم الاسلام

در همین  دنیاطبیب جان خود باش - قسمت اول

انسان اگر بخواهد به عطایای ابدی و خیر محضی که نزد خدای متعال است دست یابد، باید جان بیمار خود را  بر طبیبان نفوس عرضه بدارد تا ایشان او را  طبابت نموده و صفات نا پسند و رذائل اخلاقی را از وجود او بیالایند

آیا یک بار شده که بار سفر بسته و به حرم اهل بیت علیهم السلام در مدینه ، عراق یا مشهد برویم و به محضر امامان علیهم السلام از رذائل و اخلاق ناپسند خود شکایت نموده و بگوییم :

«از دست بداخلاقی های خود هلاک شده ایم ما را درمان کنید »

آیا اصلاً چنین دردهایی احساس کرده­ایم تا در پی درمان آن برویم ؟ 

چه بسیار برای رسیدن به حوائج و آباد شدن امور دنیوی بار سفر بسته و به حرم ائمه علیهم السلام رفته ایم   اما آیا شده یک مرتبه بار سفر ببندیم تا بگوییم چشممان طهارت ندارد بی جا نگاه می کند ، زبانمان طهارت ندارد، هرزه حرف می­زند ، گوشمان طهارت ندارد، به حرف­های هرزه گوش می­کند ، ای طبیبان الهی ما را  از این رذائل تطهیر نموده و درمانمان کنید !

آیا سزوار است که با دسترس بودن طبیبانی این چنین بزرگ که خدای متعال آنها را برای درمان و تعالی ما فرستاده است ، درمان­نشده و ناقص از دنیا برویم؟

 هر کس در این دنیا خود را درمان نکند، در عالم برزخ و قیامت او را جراحی خواهند کرد. در همین دنیا تا فرصت باقی است و امکان دارد با یاری و رحمتهای الهی خود را درمان کنیم باید به فکر اصلاح خود باشیم و الا تحمل آتش قهر الهی در برزخ و قیامت که با آن نا خالصی ها را از جان آدمی می زداید بسیار سخت و ناگوار بوده و از عهده کسی بر نمی آید ، سوره « همزۀ » شرح حال انسانی است که تطهیر نکرده از دنیا رخت بر بسته و خدای متعال با آتش قهر خود در صدد تطهیر او بر می آید ، فرمود :

﴿ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌ * وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ * اَلَّذِی جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ * یَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ * کَلاّ لَیُنْبَذَنَّ فِی اَلْحُطَمَةِ * وَ ما أَدْراکَ مَا اَلْحُطَمَةُ*  نارُ اَللّهِ اَلْمُوقَدَةُ*  اَلَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى اَلْأَفْئِدَةِ* إِنَّها عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ *  فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ﴾ (سوره همزۀ ، آیه 1-9)  بنام خدای بخشنده بخشایشگر ، وای بر هر عیبجوی مسخره‌کننده‌ای!همان کس که مال فراوانی جمع‌آوری و شماره کرده (بی‌آنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)!او گمان می‌کند که اموالش او را جاودانه می‌سازد!چنین نیست که می‌پندارد؛ بزودی در «حُطَمه» [= آتشی خردکننده‌] پرتاب می‌شود!و تو چه می‌دانی «حُطمه» چیست؟! آتش برافروخته الهی است،آتشی که از دلها سرمی‌زند!این آتش بر آنها فروبسته شده،در ستونهای کشیده و طولانی!

چه کسی می تواند درد آتشی که از درون انسان شعله کشیه و تمام هستی او را در هم می کوید تحمل کند ، حال که چنین است باید در همین دنیا خود را تطهیر کرده و درمان رذائل را برای قیامت نگذاریم ، در همین دنیا باید خود را عتاب نموده و به خود سیلی بزنیم ،در همین دنیا باید برای خود فریاد زده و بنالیم ، تا طبیبان به فریادمان رسیده و اصلاحمان کنند ، اما اگر در دنیا برای درمان دردهای خود کاری نکنیم گرفتار حسرت و عذابی دردناک خواهیم شد .