امیال و خواستههای درونی انسان اصلی ترین عامل به حرکت در آوردن او برای کار و تلاش هستند ، و حاصلی که بدست می آورد در راستای همان امیال و خواسته هاست ، به عبارت دقیق تر می توان گفت ویژگی نفس ناطقه مجرد انسان این است که به هر چیزی توجه داشته باشد با آن سنخیت پیدا می کند ، لذا انسان به هر چیزی نظر قلبی داشته باشد حقیقت وجودش همان
در همین دنیاطبیب جان خود باش - قسمت دوم
برای درمان دردهای خود ابتدا باید درد را احساس کنیم ، اگر احساس درد نکنیم دنبال طبیب نمیرویم ، اینجاست که باید با سوء ظن نسبت به خود ، تمامی اعمال و رفتارمان را رصد کرده و آنها را بر شریعت الهی عرضه کنیم ، اگر دیدیم که اعمال و اخلاقمان مطابق با دستورات الهی نیست گرفتار بیماری معنوی هستیم و به هر اندازه که آن اعمال و رفتارمان مخالفت بیشتری با شریعت الهی داشته باشد به همان اندازه خطرناک و مهلک تر خواهند بود و به همان اندازه باید در امر درمان آنها کوشش نموده و جدیت بیشتری به کار ببریم .
در همین دنیاطبیب جان خود باش - قسمت اول
انسان اگر بخواهد به عطایای ابدی و خیر محضی که نزد خدای متعال است دست یابد، باید جان بیمار خود را بر طبیبان نفوس عرضه بدارد تا ایشان او را طبابت نموده و صفات نا پسند و رذائل اخلاقی را از وجود او بیالایند
|
درد جسم است آن که درمانش بود پیش طبیبان |
|
درد روح غـیـر تـولّای عــلـی درمــان نــدارد |
عشق ورزیدن سریع ترین راه تعالی
اولین اتفاقی که در عالم اتفاق افتاده تجلی محبت است و آخرین اتفاق نیز تجلی رحمت و محبت الهی خواهد بود ؛ جاذبه محبت است که نظام عالم را به هم پیوسته و برپا نگه داشته است ، ما هم برای تعالی معنوی باید سرمایهی محبت الهی که با آن خلقمان کرده را خرج کنیم و محبت بورزیم و توجه داشته باشیم که هر چند در این مسیر سختی هایی وجود دارد اما باید دست به دامان خدا شویم تا سختی ها بر ما آسان شود ،به قول معروف:
|
تو مگو ما را بدان شه بار نیست |
|
با کریمـان کارها دشوار نیست[1] |
دوست داشتنی ترین موجود عالم !
خدای متعال عالم را با محبت آفرید و در اداره آن نیز موجودات را با محبت پروریده و در پایان دنیا نیز امورشان را با محبت ختم می کند .
فتح عالم با محبت است،اما سجاد علیه السلام در دعای ابتدایی صحیفه سجادیه می فرماید :
چو پروانه برای امامت بسوز!
خدای متعال عالم را بر اساس محبت آفریده ، اداره و ختم می کند به انسان نیز امر می کند در تمامی طول حیاتش بر اساس محبت زندگی کند تا آن که رنگ الهی گرفته و به اندازه سعه وجودیش مَثَلُ الله شود .برای سیر در این مسیر باید محبت ورزید ، محبت کردن مراتب بسیاری دارد که بالاترین آن دوست داشتن خدا و دوست داشتن خلائق برای خداست .
دوست داشتن خدای متعال با دوست داشتن انسان کامل قرین یکدیگرند و محبت به انسان کامل لازمه محبت الهی است ،که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم :
اسرار محبت !
در اسلام محبت ورزیدن و مدیریت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است تا جایی که اگر انسان از این امر مهم غافل شود خدای متعال برای بیدار نمودنش از خواب غفلت به او تازیانه می زند .
یکی از شاگردان شیخ رجبعلی خیاط نقل کرده :
تاثیر باور به حضور خداوند در رشد معنوی انسان -قسمت چهارم
شهود برخی مومنین نسبت به اعمال افراد بشر
خدای متعال گاهی اوقات بنابر مصالح و حکمت بالغه خویش درب شهود اعمال خلائق را بر برخی مومنین می گشاید تا ایشان را همانند انبیاء و اولیاء الهی در مسیر اصلاحشان امر و نهی کنند ، این امر با ستار العیوب بودن خدای متعال منافات ندارد ، چرا که مومنین حقیقی ولی الله بوده و حافظان سرّ الهی اند و ازسوی خدای متعال وظیفه اصلاح و ارشاد افراد را دارند لذا اطلاع ایشان از اعمال دیگران در طول تربیت الهی بوده و با ستاریت خدای متعال منافاتی ندارد .
مومنان حقیقی که همان شیعیان راستین و موالیان اهل بیت علیهم السلام هستند سنخیت معنوی بالایی با آن ذوات مقدس دارند ، امام حسن عسگری علیه السلام فرمود :
تاثیر باور به حضور خداوند در رشد معنوی انسان -قسمت دوم
هنگامی که انسان خدا را یاد کند او هم نشینش می شود ، مجالست خدای متعال با انسان امری مادی و اعتباری نیست بلکه توجه ای از جانب آن حضرت است که رحمت و عنایات خاصی بر انسان با خود به همراه دارد به نحوی که حیات انسان تغییرکرده و تعالی می یابد.
