پاسخ به سوالات جنسی کودکان

تربیت جنسی کودکان 3 - پاسخ به سوالات جنسی کودکان

 

پس از آن که کودکان در سنین ابتدایی رشد توانایی سخن گفتن و قدرت فکر کردن را بدست آوردند به طور طبیعی سؤالهایی درباره بسیاری از امور مطرح می کنند که بخشی از آنها مربوط به  امور جنسی است ؛ مثلاً از چگونگی آفرینش خود در شکم مادر، و اختصاص مادر ـ نه پدر ـ به بارداری، و چگونگی ولادت کودک سؤال می کند.  همچنین از علت عدم حاملگی دختر بچه ها و زنان غیر شوهردار و تفاوت میان مرد و زن و دلیل آن و بسیاری امور دیگر سوالات زیادی می پرسد .

در این دوران بر والدین لازم است تا کودکان را از پرسیدن این گونه سوالات منع نکنند و هیچ واهمه ای از این دست سوالات نداشته باشند بلکه باید با عفت و پاکدامنی  و به اندازه فکر کودکان به آنها جواب بدهند و به هیچ عنوان نباید از پاسخ قانع کننده به کودکان خود داری و غفلت ورزند زیرا اگر والدین به این  پرسشها پاسخ لازم و شایسته ای ندهند، آنان سراغ دیگران می روند و دیگران با پاسخهای ناکافی و صریح درد سرها و اضطراب و نگرانیهایی را برای کودکان بوجود می آورند . بنابراین، والدین وظیفه دارند در برخورد با چنین پرسشهایی، آمادگیهای لازم را در خود ایجاد و با جوابهای معقول و آرامبخش، اعتماد و اطمینان کودکان را به خود جلب کنند و روحیه پرسشگری آنان را ارضا نمایند نه این که سوالات ایشان را بی جواب بگذارند .

مثلا  اگر کودک از چگونگی حاملگی سؤال کرد، باید به او گفته شود : «خدای متعال کودک را در شکم مادرش قرار می دهد.»؛ و اگر پرسید: چرا بعضی زن هستند و بعضی مرد؟ باید به او گفته شود : « تو پسری و مثل پدرت هستی؛ تو دختری و مثل مادرت.» یا گفته می شود:«خدا خواست که  بعضی از بچه ها پسر و بعضی دیگر دختر باشند » .

خلاصه آن که در مورد سوالات کودکان باید به نحوی کلی و بدون پرداختن به جزئیات پاسخ گفت  تا کودک قانع شده و از ادامه پرسش و جست و جو گری از دیگران دست بردارد .

البته در بساری از موارد کودکان بر پرسش ها خود اسرار می ورزند  در این هنگام لازم است والدین با زرنگی شرایط را به نحوی آماده کنند که حواس کودکان به امور دیگری منعطف شود تا از سوالات قبلی خود دست بردارد .

در بسیاری از موارد لازم است شرایط را به نحوی برای کودکان فراهم کنیم که ایشان از طرح پرسشهایی این چنین خود داری کنند ، برای این کار لازم است به او اد دهم ، به کاری که بدردش نمی خورد فکر نکرده و از آن چه که برای او اثر  و فائده ای ندارد پرهیز کند در این رابطه لازم است از زبان اهل بیت با ایشان صحبت کنیم و بگوییم که اهل بیت علیهم السلام از علم و دانشی که فایده ندارد پرهیز کرده و از مشغول شدن به آن خدا پناه می بردند ، لازم است که به آن ها این کلام را بفهمانیم که پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله در دعایی خطاب  به خدای متعال فرمود :

«اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ »(کنز الفوائد، ج‏1، ص: 385) خدایا به تو پناه می برم از  علمى که نفع نبخشد .

این جاست که کودک ما با پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله  هم عالم شده و اگر درست به او توجه کرده باشیم از تفکر به سوالات بی فایده امتناع می ورزد .