ضرورت مهر ورزی به اعضای خانواده

خانواده بستری برای رشد جسمی  و روحی انسان است. در خانواده مرد به آرامش می رسد و زن، حس خوب محبوب بودن را تجربه می کند و فرزندان عشق ورزیدن را می آموزند. همه خوبی های اجتماعی از خانواده سر بر افراشته و پدر و مادراصلی ترین معلمان حیات بشری هستند. یکی از اصلی ترین ویژگی های انسانی که او را از سایر موجودات متمایز کرده است قابلیت محبت ورزیدن به سایر هم نوعان خویش است، و مدرسه ای که در آن محبت ورزیدن را می آموزد خانواده است. پدر و مادر باید آن چنان با یکدیگر تعامل داشته باشند که فرزندان از رفتار های ایشان الگو بگیرند، این که پدر تلاش کند تمام رفتار هایش سر شار از عشق و محبت عاقلانه باشد موجب می شود فرزندان به صورت نا خود آگاه این رفتار ارزشمند را فراگرفته و در تمام شئون حیات خویش بکار ببرند. لذا به منظور این که جامعه ای سرشار از عشق داشته باشیم امام علی علیه السلام فرمود: 

اِرحَم مِن أهلِکَ الصَّغیرَ ، ووَقِّر مِنهُمُ الکَبیرَ .[1]

 با کوچک ترهاى خانواده ات مهربان باش ، و به بزرگ ترهایشان احترام بگذار .

این گونه می توان جامعهای سرشار از عشق برپا کرد!

 

--------

[1] الأمالی للمفید : ص 222 ح 1 ، الأمالی للطوسی : ص 8 ح 8 ،بحار الأنوار : ج 75 ص 136 ح 1

پیشرفت در زندگی و معنویت با محبت به خانواده

 

راه رشد معنوی و سامان یافتن روح و روان انسان سخت و دشوار نیست بلکه در خانه خود نیز می توان به آن دست یافت . به همین در دستورات اخلاقی وارد شده از اهل بیت علیهم السلام  مودت نسبت به اهل و عیال که همان محبت قلبی همراه محبت عملی است مورد توجه ویژه ای بوده و به آن امر شده است،حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:

سیر در مراحل ایمان با محبت به همسر

 

در دین مبین اسلام یکی از مواضعی که برای تعالی انسان امر به محبت شده است بستر مقدس خانواده است، هنگامی که زوجین تشکیل خانواده می دهند خدای متعال سرمایه ای از مودت و رحمت به ایشان عنایت می کند تا با حفظ و مدیریت آن بتوانند مسیر تعالی را بپیمایند ، فرمود :

کسب توفیقات عظیم با محبت ورزیدن

با مدیریت محبت بر اساس تعالیم الهی است که انسان به خیر کثیر رسیده و کام دلش بر می آید ، باید تمرین کنیم تا در ارتباط با پدر و مادر و همسر  و فرزند و سایر افراد خانواده و دوستان با محبت رفتار کنیم و در بوستان حیاتمان درخت دوستی برویانیم تا کام روا شده و 

قرآن بزرگترین مدرسه عشق در عالم

 

روش تربیتی منحصر به فردی که خدای متعال با نزول قرآن به بشر ارائه داده ،تربیت بر اساس حبّ و سیر کردن مسیر تعالی با محبت است ، روشی که بر اساس نظر علامه طباطبایی رحمت الله علیه تا قبل از رسول اکرم صلی الله علیه و آله در شرایع انبیاء گذشته وجود نداشته و شیوه اختصاصی مکتب قرآن کریم است .[1]

خلاصه این روش تربیت حبّی از این قرار است :

وقتى ایمان بنده خدا رو بشدت و زیادى مى‏ گذارد، دلش مجذوب تفکر در باره پروردگارش میشود، همیشه دوست می دارد بیاد او باشد و اسماء حسناى محبوب خود را در نظر بگیرد، صفات جمیل او را شمرده و بگوید : پروردگار من چنین است محبوبم چنان است و نیز محبوبم منزه از نقص است !  این جذبه و شور هم چنان در او رو به زیادى و شدت مى ‏گذارد، و این مراقبت و بیاد محبوب بودن، رو به ترقى مى‏ رود تا آنجا که وقتى به عبادت او مى‏ ایستد، طورى بندگى مى‏ کند، که گویى او را مى ‏بیند و او براى بنده‏ اش در مجالىِ جذبه و محبت و تمرکز قوى ، تجلى مى‏ کند و هم او را مى‏ بیند و هماهنگ با آن ،  محبت به خدا نیز در دلش رو بشدت مى ‏گذارد.علتش هم این است که انسان مفطور به حب جمیل است،چرا که عشق به جمال و زیباپسندى فطرى بشر است، هم چنان که خود خداى تعالى فرموده:﴿وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّهِ﴾ [2] آنها که ایمان دارند، عشقشان به خدا، (از مشرکان نسبت به معبودهاشان،) شدیدتر است. چنین کسى در تمامى حرکات و سکناتش از فرستاده خدا پیروى مى‏ کند، چون وقتى انسان‏ کسى را دوست بدارد، آثار او را هم دوست می دارد، و رسول خدا (ص) از آثار خدا و آیات و نشانه‏ هاى اوست، هم چنان که همه عالم نیز آثار و آیات او است. باز این محبت هم چنان زیاد میشود و شدت مى‏ یابد، تا جایى که پیوند دل از هر چیز مى‏ گسلد، و تنها با محبوب متصل می کند و دیگر به غیر پروردگارش هیچ چیز دیگرى را دوست نمیدارد، و دلش جز براى او خاشع و ظاهرش جز براى او خاضع نمی شود.[3]

 

بر اساس همین مبنای تربیتی است که خدای متعال مودت و دوستی رسول اکرم صلی الله علیه و آله و  اهل بیت ایشان را أجر و عِدلِ رسالت آن حضرت قرار داده می فرماید ،

 ﴿قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ اَلْمَوَدَّةَ فِی اَلْقُرْبى﴾ [4]بگو: «من هیچ پاداشی از شما در مقابل رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم‌].

از آن جا که در این آیه شریفه مودت و دوستی صادقانه اهل بیت علیهم السلام به عنوان اجر رسالت معرفی شده  و همچنین از آن جا که اجرت یک عمل باید با کار انجام گرفته هم ارزش و هم تراز باشد ، فهمیده می شود که سیر دادن بشریت در وادی محبت به انسان کامل هدف اصلی رسالت نبی اکرم صلی الله علیه و آله بوده و قرآن کریم نیز به منظور  تبیین اصول و فروع این نظام تربیتی نازل شده است .

خدا می خواهد تا با محبت به انسان کامل جلوه ای از محبت خویش را به ما چشانده و شرایط را برای سیر تا لقاء خود را برایمان فراهم سازد 

به همین دلیل انسانهایی را برگزید و توفیق اتصاف به اسماء و صفات جمالیه خود را به آنها داد تا با آن زیبایی ها از بشر دلربایی کنند و آنها را متوجه خدای جمیل نموده ، تا با شوق در مسیر لقاء الله حرکت کنند

 

         مـهـر خوبان دل و دین از همه بى ‏پروا برد            رخ شـطـرنـج نـبـرد آن چـه رخ زیـبـا برد

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت              از سـمک تا به سـهـایش کشـش لیلى برد

من به سـر چشمه خورشید نه خود بردم راه            ذرّه‏ اى بــودم و مـهــر تــو مـرا بالا بـرد

من خـس بـى‏ سـروپایم که به سیل افتادم           او که مـى ‏رفـت مـرا هـم به دل دریـا برد

جـام صهباز کجـا بود مـگر دسـت کـه بود    که دریـن بزم بگردیـد و دل شـیـدا برد

خـم ابـروى تـو بـود و کـف مینوى تو بود        که بـیک جلوه ز مـن نام و نشان یکجا برد

خودت آمـوختیم مـهـر و خـودت سـوختیم       با بـرافـروخـتـه ‏روئـى کـه قـرار از مـا برد

هـمـه یاران بـه سـر راه تـو بـودیـم ولـى     خـم ابـروى تو مـرا دیـد و ز مـن یغـما برد

هـمـه دل‏باخته بودیـم و هراسـان که غمت           هـمـه را پشـت سـر انداخـت مـرا تنهـا برد

[5]

────────────────────────────

[1] (ر ک : المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏1، ص: 373)

[2] (سوره بقرة، آیه 1615)

[3] (المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏1، ص: 373)

[4] (سوره شورى‏، آیه 23)

[5]  مهر تابان ( یاد نامه علامه طباطبایی- آیت الله طهرانی -طبع قدیم )، ص:56

**********

 بزرگترین مدرسه عشق در عالم

محبت اهل بیت

محبت شیوه­ی تربیتی قرآن

مهرخوبان دل و دین از همه بى ‏پروا برد

 

خادم الاسلام احسان ثابت  در ‏29/‏03/‏2017 07:04 ب.ظ

 

محبان اهل بیت ، عروسان خدا !

انسانی که محب صادق اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام باشد بعد از مرگ همان گونه که عروس را زینت کرده و به اتاق زفاف می­برند، او را نیز به سوی بهشت می­برند.امام صادق علیه السلام  در وصف حال بعد از مرگ  محب اهل بیت علیهم السلام می فرماید :

«إِذَا وُضِعَ فِی قَبْرِهِ فُتِحَ لَهُ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ یَدْخُلُ عَلَیْهِ مِنْ رَوْحِهَا وَ رَیْحَانِهَا ثُمَّ یُفْسَحُ لَهُ عَنْ أَمَامِهِ مَسِیرَةَ شَهْرٍ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ یَسَارِهِ ثُمَّ یُقَالُ لَهُ نَمْ‏ نَوْمَةَ الْعَرُوسِ‏ عَلَى فِرَاشِهَا أَبْشِرْ بِرَوْحٍ وَ رَیْحَانٍ وَ جَنَّةِ نَعِیم‏ٍ» [1] زمانی که محبّ اهل بیت علیهم السلام داخل قبرش قرار داده می شود دربی ازدرب های بهشت به روی او گشوده می شود و از آن نسیم های طراوت بخش بهشتیبه قبرش داخل می شود ، سپس قبرش از پیش رو و و جانب راست و چپش به اندازه شهری وسعت پیدا می کند ، سپس به او گفته می شود  همانند خوابیدن عروس در بسترش بخواب و از روح و ریحان و بهشتی پر نعمت شادمان باش .

آنکس که محب اهل بیت علیهم السلام است قبرش خانه­ زفاف او می­شود. این مؤمن را که مثل عروس به بهشت می­برند، دامادش کیست؟ به کجا قرار است برسد؟

مرحوم دولابی رحمت الله علیه می­فرمود :

« این مؤمن که همانند عروس تزیینش کرده اند را به مجلس لقاء الله می برند و دامادش خداست!» [2]

یعنی با محبت صادقانه به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام باب لقاء الله به روی انسان گشوده می شود ، و مسیری است که به روی تمامی مومنین باز است ،این که امیر المؤمنین علی علیه السلام در مورد اهل بیت علیهم السلام فرمود :

« وَ رِدُوهُمْ وُرُودَ الْهِیمِ الْعِطَاش‏ِ»[3] همانند وارد شدن شتران تشنه (بر چشمه سار) بر اهل بیت وارد شوید !

این بیان دعوتنامه ای برای تمام بشریت است تا با پیوند از سر محبت به اهل بیت علیهم السلام باب خیرات بی نهایت دنیا و آخرت به رویشان گشوده شود ، اما چه اندک اند اجابت کنندگان این دعوت علی علیه السلام !   

────────────────────────────

[1] (الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏3 ؛ ص131)

[2] به نقل از آیت الله شیخ علی فروغی

[3] ( نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص:120)

 

خادم الاسلام احسان ثابت  در ‏29/‏03/‏2017 04:38 ق.ظ

 

محبت اهل بیت ع راه ورود به عالم حقیقت

 

خداوند فرموده اهل بیت علیهم السلام درب ورود به حوزه محبت الهی هستند و تنها با محبت به ایشان است که می­توانید به عالم حقیقت وارد شوید.  خداوند متعال هرچه محبت دارد، در وجود ایشان پیاده کرده و به ظهور رسانده.  اگر این گونه نبود، خداوند امر نمی­کرد که از این راه بیایید و به این­ ذوات مقدسه محبت بورزید. اگر غایت و منتهای مطلوب بشر در آن­ها جمع نبود و با محبت آنان نمی­شد به حقیقت رسید، خداوند هرگز امر به محبت به آنان نمی­کرد. معلوم است که انسان از این طریق می­تواند به تمام مطلوب و غایت نهایی کمال خود برسد و انسانیتش را کامل کند. برای همین است که به نبی اکرم صلی الله علیه و آله  فرمود به مردم بگو :

 ﴿ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ اَلْمَوَدَّةَ فِی اَلْقُرْبى﴾[1]  «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم‌]؛

و در آیه ای دیگر چنین فرمود :

 ﴿قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِیلاً﴾ [2]    بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)»

از این جا فهمیده می شود که : اهل بیت علیهم السلام همان صراط الی الله هستند ، همان صراطی که هر روز بار ها در نماز هایمان هدایت بسوی آن را از خدای متعال درخواست نموده و می خوانیم :

 ﴿اِهْدِنَا اَلصِّراطَ اَلْمُسْتَقِیمَ ﴾[3]   ما را به راه راست هدایت کن.

صراطی که تنها آن می تواند ما را به معدن تمام  حقائق و خیرات برساند

 به همین دلیل است که خداوند متعال خواسته سرمایه­ی محبت را خرج اهل بیت علیهم السلام کنیم.

────────────────────────────

[1] (سوره شورى‏، آیه 23)

[2] (سوره فرقان‏، آیه 57)

[3] (سوره فاتحة، آیه 6)

 

عشق ورزیدن سریع ترین راه تعالی

عشق ورزیدن سریع ترین راه تعالی

اولین اتفاقی که در عالم اتفاق افتاده تجلی محبت است و آخرین اتفاق نیز تجلی رحمت و محبت الهی خواهد بود ؛ جاذبه محبت است که نظام عالم را به هم پیوسته­ و برپا نگه داشته است ، ما هم برای تعالی معنوی باید سرمایه­ی محبت الهی که با آن خلقمان کرده را خرج کنیم و محبت بورزیم و توجه داشته باشیم که هر چند در این مسیر سختی هایی وجود دارد اما باید دست به دامان خدا شویم تا سختی ها بر ما آسان شود ،به قول معروف:

تو مگو ما را بدان شه بار نیست		با کریمـان کارها دشوار نیست[1]

دوست داشتنی ترین موجود عالم !

دوست داشتنی ترین موجود عالم !

 خدای متعال عالم را با محبت آفرید و در اداره آن نیز موجودات را با محبت پروریده و در پایان دنیا نیز امورشان را با محبت ختم می کند .

 فتح عالم با محبت است،اما سجاد علیه السلام در دعای ابتدایی صحیفه سجادیه می فرماید :

چو پروانه برای امامت بسوز!

چو پروانه برای امامت بسوز!

 خدای متعال عالم را بر اساس محبت آفریده ، اداره و ختم می کند به انسان نیز امر می کند در تمامی طول حیاتش بر اساس محبت زندگی کند تا آن که رنگ الهی گرفته و به اندازه سعه وجودیش مَثَلُ الله شود .برای سیر در این مسیر باید محبت ورزید ، محبت کردن مراتب بسیاری دارد که بالاترین آن دوست داشتن خدا و دوست داشتن خلائق برای خداست .

دوست داشتن خدای متعال با دوست داشتن انسان کامل قرین یکدیگرند و محبت به انسان کامل لازمه محبت الهی است ،که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم :