محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت سوم

محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت سوم

 

امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از نامه­هایش به معاویه می­نویسد:

 «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص386) ما تربیت یافته پروردگارمان هستیم و مردم پس از آن تربیت یافته ما هستند.

 در عالم هستی ، پیرامون انسان دو صنعت گری قابل تصور است ،

1. صنعتگری تکوینی :

همان خلقت ساختار ظاهری وجود انسان است که ظاهر این حدیث شریف بر آن دلالت دارد و حضرت در آن می فرماید در صورتگری شما ما واسطه­ی فیض هستیم و ما شما را صنعتگری کرده ایم .

2. صنعتگری تشریعی :

همان خلقت تربیتی انسان است که با ارائه برنامه از سوی خداوند متعال و ابلاغ از سوی انبیاء و اولیاء الهی و عمل توسط انسان ها صورت می گیرد.

با این بیان باید دانست ، نه تنها در خلقت تکوینی ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام  واسطه فیض بوده اند بلکه در خلقت تشریعی نیز واسطه فیض هستند ، بر این اساس حدیث مذکور نه تنها دلالت بر صنعتگری تکوینی اهل بیت در عالم می کند بلکه شامل صنعتگری تشریعی ایشان نیز می شود ، با در نظر گرفتن  معنای تربیتی حدیث  مراد امیرالمؤمنین علی علیه السلام این گونه می شود : 

«آدمی اگر بخواهد انسان شود، باید خود را در کارخانه­ی ما وارد نموده و رنگرزی کند.»

کسی که تحت تربیت امیرالمؤمنین علیه السلام رفت انسان شده و مَثَل علی علیه السلام می­شود  .

   بین بزرگان اهل معرفت معروف است که :

 

 « پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام مَثَلُ الله هستند و انسان­ها هم می توانند همانند رسول اکرم و امیر المومنین علیهما السلام مَثَلُ الله شوند »   

یعنی اهل بیت علیهم السلام در این عالم مثل تولید می­کنند .

 باید دانست با خرج کردن سرمایه محبتمان به پای علی علیه السلام است که می­توانیم به دست او صنعتگری شویم.

به عبارت دیگر باید تمام سرمایه انسانیت خود را با محبت در جاذبه وجود امیر المومنین علیه السلام  قرار دهیم تا با ایشان معیّت یافته و تعالی پیدا کنیم

 «الْمَرْءُ مَعَ‏ مَنْ‏ أَحَب‏» (الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏2 ؛ ص127) انسان با کسى است که او را دوست دارد.

 هر چه را دوست داشته و در عالم محبت بیابی با همان بوده و همان خواهی شد. چرا که محبت بین حبیب و محبوب اتحاد بوجود می آورد لذا اگر انسان کامل معصوم را در عالم محبت بیابی، می­توانی در مسیر عصمت قدم برداشته و به درجه­ای برسی که معصوم شوی.

 

محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت دوم

محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت دوم

یکی از بزرگترین موهبت های الهی که در حقیقت وجود انسان تعبیه شده و اصلی ترین سرمایه و دارایی اوست نعمت محبت است  انسان باید این سرمایه را در مسیری صرف کند که برای او منفعتی داشته و او را به حقیقت و انسانیتش بازگرداند. انسان حقیقی اهل بیت علیهم السلام هستند و برای انسان شدن باید با آن ذوات مقدسه پیوند خورد و راه پیوند خوردن با آنان نیز محبت است .

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام توجه ویژه ای به هدایت انسانها داشتند، در میدان مبارزه شروع جنگ را به تأخیر می­انداخت تا شاید یک نفر از راه باطل برگشته و هدایت شود هم چنین حضرت بارها به معاویه نامه نوشته و او را موعظه کرد  تا  از راه باطل به سوی حق برگردد. همان گونه که موسی علی نبینا و آله و علیه السلام  بارها فرعون را موعظه می کرد ، این امر نشان می دهد که انسان کامل میل به کمال یافتن انسانها دارد و از همین روست که درب محبت ورزیدن انسانها به آنها باز است .

امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از نامه­هایش به معاویه می­نویسد:

 «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص386) ما تربیت یافته پروردگارمان هستیم و مردم پس از آن تربیت یافته ما هستند.

ای معاویه! خداوند متعال  ما را در کارخانه­ی توحید  صنعتگری کرده است. همان طور که می­گویند فلان ماشین تولید فلان کارخانه است، ما نیز ساخته کار خانه خدا هستیم و به اذن الله تمام عالم خلقت نیز تولید کارخانه­ی ما است.

 بر این اساس اولین موجوداتی که خلق شده­اند، اصل انسان بوده و انسانیت باقی افراد بشر متصل به آنها است . بنابر این اگر بخواهیم به اصل انسانیت بازگردیم  باید به انسان بالذات متصل شویم تا انسانیت اصیل و حقیقی در ما به فعلیت برسد  .

فرمود : خداوند ما را صنعتگری کرده است و صنعتگری همه­ی انسان­ها هم در دست ماست.

 

 «فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص386) ما تربیت یافته پروردگارمان هستیم و مردم پس از آن تربیت یافته ما هستند.

 به بیان دیگر حضرت می فرمایند : ما واسطه­ی فیض هستیم و عالم از ما صادر شده است.

آنان چون دست پرورده خدای متعال هستند به تربیت و تعالی انسانها حریص اند ، خود را در معرض ما قرار داده اند تا آنان را شناخته به ایشان عشق بورزیم و با این عشق  و محبت راه تعالی به روی ما باز شود ، این محبت ادب و آدابی دارد و با ادعا نمی توان در آن وادی گام نهاد ، شرطش آن است که امیر المؤمنین علی علیه السلام فرمود :

«مَنْ أَحَبَّنَا فَلْیَعْمَلْ‏ بِعَمَلِنَا»  (تحف العقول ؛ النص ؛ ص104) هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند.

محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت اول

محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت اول

یکی از بزرگترین موهبت های الهی که در حقیقت وجود انسان تعبیه شده و اصلی ترین سرمایه و دارایی اوست نعمت محبت است  انسان باید این سرمایه را در مسیری صرف کند که برای او منفعتی داشته و او را به حقیقت و انسانیتش بازگرداند. اگر انسان این سرمایه عظیم محبت را در فرصت محدود دنیا درست خرج نکند در حقیقت ، انسانیت خود را ضایع کرده و حاصل عمر او غصه خواهد بود .

 «إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّة» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص489) از دست دادن فرصت (اقدام ننمودن بکار در وقت مناسب باعث) غمّ و اندوه است.

 خداوند متعال انسان را فراموش نکرده و از سر لطف و رحمتش  آدرسی به او موهبت نموده تا بداند محبتش را در کجا صرف کرده و راه را گم نکند. چرا که بسیاری از محبت­ها در این عالم گم می­شوند. و گمراه می کنند 

 ﴿اَلَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی اَلْحَیاةِ اَلدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً﴾ (سوره کهف‏، آیه 104)آنها که تلاشهایشان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده؛ با این حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند!

 وقتی محبت گم شد، خود انسان و انسانیت او نیز گم می­شود چون انسان هنگامی انسان می شود و انسانیتش به او بازمی­گردد که محبتش را به جا و در جهت درست خرج کند .

وقتی خداوند انسان را خلق می­کند، می­فرماید:  

 ﴿اَلرَّحْمنُ*عَلَّمَ اَلْقُرْآنَ *خَلَقَ اَلْإِنْسانَ﴾ (سوره الرحمن‏، آیه 1-3) خداوند رحمان، قرآن را تعلیم فرمود،انسان را آفرید،

در این آیه سخن از خلقت انسان است. اما مراد از این انسان کیست؟  چرا سخن از انسان به میان می­آورد و می­خواهد چه بگوید؟

در حدیثی از امام رضا علیه السلام  وارد شده است که مراد از الانسان در سوره الرحمن امیر المومنین علی علیه السلام است

 « ذَاکَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَّمَهُ بَیَانَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ مِمَّا یَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَیْهِ.»(بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلى الله علیهم، ج‏1، ص: 506)مراد از این انسان امیر المومنین علی علیه السلام است که خدای متعال بیان همه اشیاء را از آن چه که مردم به آن نیاز دارند را تعلیم نمود

  

اما سوال دیگری که پیش می آید این است که ، چگونه می­شود انسان شد؟

خداوند متعال برای این که انسان  به فعلیت برسد او را در معرض جاذبه­ی حق قرار می­دهد تا مانند آهنربایی که آهن را به خود جذب می کند او را  هر لحظه به بالا بکشد.

 اهل بیت علیهم السلام با حق پیوند خورده اند و حق در وجودشان جلوه گر شده است که رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود :

 «عَلِیٌ‏ مَعَ‏ الْحَقِ‏ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِی‏ٍ» (الأمالی( للصدوق)، النص، ص: 89) حق با علی است و علی نیز با حق است 

و همه اهل بیت علیهم السلام این گونه اند چرا که فرمودند :

 « کُلُّنَا وَاحِدٌ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ  » (الغیبة( للنعمانی)، النص، ص: 85-86) همگی در نزد خدا یکى میباشیم.

بنابر این وجود همه چهارده معصوم علیهم السلام حق است و باید  عالی­ترین محبت را برای ایشان خرج کرد تا در پرتو محبت به این انسانهای کامل معصوم جذب عالم بالا شد و با حق و حقیقت پیوند خورد .

انسان اگر محبت خود را در جایی غیر از این خرج کند، همه یا بخشی از محبتش هدر رفته، انسانیتش ضایع شده و ناقص خواهد ماند اما ذات ربوبی ما را به کسانی توجه می­دهد که به تمام معنا انسانیت در وجود آن­ها تجلی کرده و وجودشان اصل انسانیت گشته است. تا از این طریق، انسانیت را در وجود ما کاشته و رویانده تا ما هم میوه­ی انسانیت داده، انسان شویم.