افراد بسیاری در عالم هستند که فکر می کنند آبادی حقیقی در گرو ثروت مند بودن است اما غافل اند از این که آبادی این عالم به آبادی مزرعهی وجود انسان است نه به ساختن برج های سر به فلک کشیده و شهر سازی و ... . آبادی عالم انسانی بهآبادی دل اوست و این امر جز به طاعت الهی میسر نمی شود و ترک طاعت نیز موجب ویرانی او می شود ، امام امام سجاد علیه السلام در صلوات شعبانیه فرمود :
امام من شاگرد اول کلاس توحید است !
افتخار می کنم که امام اول من امیرالمؤمنین علیه السلام پیشتاز شاگردان کلاس توحید و برترین یار پیامبر صلی الله علیه و آله است در حالی که هیچ کسی نمیتواند به این رتبه دست بیابد ، رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود :
«أَنَّ عَلِیّاً ع أَوَّلُ مَنْ أَسْلَم»[1] همانا اولین کسی که مسلمان شد علی است.
«کَانَ أَوَّلَ مَنْ آمَنَ بِی وَ صَدَّقَنِی عَلِیٌّ» [2] اولین کسی که به من ایمان آورد و مرا تصدیق کرد علی بود.
به همین دلیل باید از کسی تبعیت نمود که در همه عرصه ها پیشتاز بوده و هدایت یافته ترین افراد بشر است ، به حکم عقل ، همگان باید دنباله روی کسی باشند که حقیقت را یافته و به سوی او هدایت می کند نه این که چنین فردی را رها نموده و دنبال کسی روند که اولیّات راه سعادت را نمی داند
﴿أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَى اَلْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلاّ أَنْ یُهْدى فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ﴾ [3]آیا کسی که هدایت به سوی حق میکند برای پیروی شایسته‌تر است، یا آن کس که خود هدایت نمی‌شود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه میشود، چگونه داوری می‌کنید؟!»
مشکل امت اسلام بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله در این بود که نتوانستند هدایت یافته و عالم به راه هدایت را از غیر آن تشخیص دهند لذا تن به پیروی افرادی دادند که نعمت عظمای ولایت الهی را ضایع و پیروان خویش را راهی سخط الهی کردند.
﴿أَ لَمْ تَرَ إِلَى اَلَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اَللّهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ اَلْبَوارِ ﴾ [4] آیا ندیدی کسانی را که نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند، و قوم خود را به سرای نیستی و نابودی کشاندند؟!
خدایا شکرت که دنیا را از ما گرفتی و علی به ما دادی !!
الحمد لله!!!
────────────────────────────
[1] (عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار ؛ النص ؛ ص60)
[2] (بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلى الله علیهم ؛ ج1 ؛ ص84)
[3] (سوره یونس، آیه 35)
[4] (سوره ابراهیم ، آیه 28)
در فضیلت علی علیه السلام همین بس که مقدس ترین مکان در عالم هستی ، قبله تمام مسلمانان عالم و بزرگترین پرستشگاه خدای متعال زایشگاه اوست !
نقل است وقتی فاطمه بنت اسد سلام الله علیها برای وضع حمل علی علیه السلام مقابل خانه خدا قرار گرفت ، کعبه آغوش خود را باز کرده و مادرحضرت از پشت درب کعبه وارد آن می شود در آن هنگام چهار بانو نزد او می آیند در حالی که لباس همچون حریر سفید بر تن داشتند و عطری خوش‌تر از مشک ناب از آنان استشمام می‌شد. ایشان حوا و مریم مادر عیسی (علیه‌السلام) و آسیه و مادر موسی بن عمران بودند که برای قابلگی علی علیه السلام آمده بودند ، چرا که نباید زنان ناپاک مکه در ولادت چنین مولودی حضور داشته باشند . [1]
پس ازآن که فاطمه بنت اسد سلام الله علیها وارد کعبه می شود شاهدان ماجرا هر چه تلاش میکنند نمی توانند درب خانه خدا را باز کنند ، تا این که پس از سه روز و در ابتدای روز چهارم می بینند دیوار کعبه از همان جایی که قبلاً باز شده بود دوباره شکافته می شود و فاطمه بنت اسد با کودکی در آغوش خارج می شود در حالی که می گوید :
«إِنِّی فُضِّلْتُ عَلَى مَنْ تَقَدَّمَنِی مِنَ النِّسَاءِ لِأَنَّ آسِیَةَ بِنْتَ مُزَاحِمٍ عَبَدَتِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً فِی مَوْضِعٍ لَا یُحِبُّ أَنْ یُعْبَدَ اللَّهُ فِیهِ إِلَّا اضْطِرَاراً وَ أَنَّ مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ هَزَّتِ النَّخْلَةَ الْیَابِسَةَ بِیَدِهَا حَتَّى أَکَلَتْ مِنْهَا رُطَباً جَنِیًّا وَ أَنِّی دَخَلْتُ بَیْتَ اللَّهِ الْحَرَامَ فَأَکَلْتُ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ وَ أَوْرَاقِهَا ».[2] من بر همه زنان قبل از خود فضیلت دارم چرا که آسیه بنت مزاحم خدا را بنهانى پرستید در جایی که خدا دوست نداشت پرستش شود در آن جز از روى ناچارى و مریم دختر عمران نخل خشک را بدست خود جنبانید تا از آن خرماى تازه چید و خورد در حالی که من به خانه محترم خدا وارد شدم و از میوهای بهشتی و بار و برگش خوردم .
در عصر حاضر نیز آثار آن شکاف باقی است و هر اندازه که وهابیان تلاش می کنند تا آثار آن را از بین ببرند و شکاف دیوار را تعمیر کنند اما به معجزه الهی هر سال دیوار از همان جا شکاف برمیدارد تا یاد آور معجزه عظیم تولد علی علیه السلام تا روز قیامت باشد ؛ افسوس بر وهابیت جاهل که یک بار با خود نمی گویند این شکاف برای چه به وجود آمده و به چه دلیل نمی توان تعمیرش کرد ، وهابیت نیز به مثال قوم بنی اسرائیل قلب هایشان از محبت غیر الهی و مظاهر دنیا پر شده است به همین دلیل از فهم حقیقت و توجه به معجزات الهی محروم مانده اند .
﴿أُشْرِبُوا فِی قُلُوبِهِمُ اَلْعِجْلَ بِکُفْرِهِمْ﴾ [3] دلهای آنها، بر اثر کفرشان، با محبت گوساله آمیخته شد.
قوم موسی علیه السلام به سبب روی گرداندن از خدا پرستی و ولایت انسان معصوم گرفتار محبت گوساله ای بی جان شدند و او را خدای خود قرار دادند ، به همین دلیل تمام معجزات الهی را فراموش کرده و از درک آنها محروم شدند .
خدای متعال با بیان این داستان به مسلمانان هشدار میکند که مبادا شما نیز از با رویگردانی از حقّ و حقیقت چشم دلتان کور شده و معجزات روشن الهی را نبینید .
مَثَل امروز وهابیت دقیقا همانند سبک سری بنی اسرائیل است ، آنان نیز از ولایت رسول اکرم صلی الله علیه و آله در پذیرش غدیر رویگردان شدند ، به همین دلیل محبت های غیر الهی در دلشان جای گرفت تا جایی که کورشان کرد و باعث شد معجزه های عظیم الهی را نبینند ، خدای متعال هر ساله معجزه شکاف دیوار کعبه را در جلوی چشمانشان تجدید می کند اما می گویند ، دیوار است دیگر ، خراب می شود و احتیاج به تعمیر دارد !! و خود را به غفلت می زنند به نحوی که انگار اصلا کعبه زایشگاه علی علیه السلام نبوده است !
────────────────────────────
خدای متعال قرآن را به عنوان کاملترین کتاب زندگی و هدایت فرستاد ، در حالی که دربردارنده عالی و عمیق ترین معارف توحیدی است و او را پل ارتباطی بین خود و بشریت قرار داد ، در دعای قبل از قراعت قرآن وارد شده :
« اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّ هَذَا کِتَابُکَ الْمُنْزَلُ مِنْ عِنْدِکَ عَلَى رَسُولِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ ... وَ حَبْلًا مُتَّصِلًا فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ عِبَادِکَ»[1] خدایا گواهی می دهم که این کتاب تو است که از سویت بر محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله که رسول تو می باشد نازل شده است و هم چنین گواهی می دهم که قرآن رشته ای متصل بین تو و بین بندگانت است !
لذا محور اصلی قرآن کریم ،
برای آدم شدن
باید از وجود علی ع بخوریم
هر شیرینی که در عالم هستی وجود دارد از اهل بیت علیهم السلام است ، روایت شده است که :
« أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ص أَخَذَ بِطِّیخَةً لِیَأْکُلَهَا فَوَجَدَهَا مُرَّةً فَرَمَى بِهَا فَقَالَ بُعْداً وَ سُحْقاً فَقِیلَ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَا هَذِهِ الْبِطِّیخَةُ فَقَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَخَذَ عَقْدَ مَوَدَّتِنَا عَلَى کُلِّ حَیَوَانٍ وَ نَبْتٍ فَمَا قَبِلَ الْمِیثَاقَ کَانَ عَذْباً طَیِّباً وَ مَا لَمْ یَقْبَلِ الْمِیثَاقَ کَانَ مِلْحاً زُعَاقاً.»
محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت چهارم
هر چه را انسان دوست داشته و در عالم محبت بیابد با همان بوده و همان خواهد شد. چرا که محبت بین حبیب و محبوب اتحاد بوجود می آورد لذا اگر انسان کامل معصوم را در عالم محبت بیابد، میتواند در مسیر عصمت قدم برداشته و به درجهای برسد که معصوم شود.
برای ایجاد اتحاد تناسب و سنخیت لازم است. اگر سنخیت نباشد، اتحاد و یگانگی به وجود نمیآید. سنخیت با عمل بدست می آید و محب بدون عمل در محبت خود صادق نیست.
امیر المومنین علیه السلام فرمود :
«مَنْ أَحَبَّنَا فَلْیَعْمَلْ بِعَمَلِنَا» (تحف العقول ؛ النص ؛ ص104) هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند.
حال که محب اهل بیت علیهم السلام هستیم باید با عمل بر اساس شیوه و روش ایشان سنخیتی که برای اتحاد با آنها لازم است را کسب کنیم ، سنخیتی که لازم است انسان آن را بوجود بیاورد ،طهارت است و پس از آن است که می توان با وجود انسان معصوم که همان قرآن ناطق است اتصال پیدا کرد
﴿ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ* فِی کِتابٍ مَکْنُونٍ * لا یَمَسُّهُ إِلاَّ اَلْمُطَهَّرُونَ ﴾ (سوره واقعه ، آیه 77-79)همانا آن، قرآن کریمی است،که در کتاب محفوظی جای دارد و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست یابند.
این طهارت با عمل حاصل می شود و نتیجه آن رسیدن به شور و سر مستی وصف ناپذیر است
﴿ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ اَلنَّعِیمِ ﴾ (سوره مطففین، آیه 24)
در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی!
انسان باید خود را طاهر کند تا از شراب طهور به او نوشانده و سر مستش کنند
﴿ یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ* خِتامُهُ مِسْکٌ ﴾ (سوره مطففین، آیه 25و26)
آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند! مهری که بر آن نهاده شده از مشک است
و آن که در افق اعلی است ، خدای متعال نیز به انسان میگوید:
«باید از این شراب طهور بنوشی و سرمست شوی».
﴿فِی ذلِکَ فَلْیَتَنافَسِ اَلْمُتَنافِسُونَ﴾ (سوره مطففین، آیه 26)
در نعمتهایی این چنینی باید سبقت گیرندگان بر یکدیگر پیشی گیرند!
اگر انسان در این مسیر قدم برداشت سرمست شده و به طرب می آید اما تا زمانی که به این مقام نرسد به وادی مستان توحید راهش نداده و او را از در می رانند .
|
گفت که سرمست نه ای رو که از این دست نه ای |
|
رفتـم و سرمسـت شدم وز طـرب آکنده شدم |
|
|
|
(دیوان شمس-غزلیات -غزل شماره 1393) |
به او می گویند تا هنگامی که از شراب طهور ننوشیده و به سرمستی نرسیده ای در جمع خوبان عالم راهت نمی دهیم .
محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت سوم
امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از نامههایش به معاویه مینویسد:
«فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص386) ما تربیت یافته پروردگارمان هستیم و مردم پس از آن تربیت یافته ما هستند.
در عالم هستی ، پیرامون انسان دو صنعت گری قابل تصور است ،
همان خلقت ساختار ظاهری وجود انسان است که ظاهر این حدیث شریف بر آن دلالت دارد و حضرت در آن می فرماید در صورتگری شما ما واسطهی فیض هستیم و ما شما را صنعتگری کرده ایم .
همان خلقت تربیتی انسان است که با ارائه برنامه از سوی خداوند متعال و ابلاغ از سوی انبیاء و اولیاء الهی و عمل توسط انسان ها صورت می گیرد.
با این بیان باید دانست ، نه تنها در خلقت تکوینی ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام واسطه فیض بوده اند بلکه در خلقت تشریعی نیز واسطه فیض هستند ، بر این اساس حدیث مذکور نه تنها دلالت بر صنعتگری تکوینی اهل بیت در عالم می کند بلکه شامل صنعتگری تشریعی ایشان نیز می شود ، با در نظر گرفتن معنای تربیتی حدیث مراد امیرالمؤمنین علی علیه السلام این گونه می شود :
«آدمی اگر بخواهد انسان شود، باید خود را در کارخانهی ما وارد نموده و رنگرزی کند.»
کسی که تحت تربیت امیرالمؤمنین علیه السلام رفت انسان شده و مَثَل علی علیه السلام میشود .
بین بزرگان اهل معرفت معروف است که :
« پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام مَثَلُ الله هستند و انسانها هم می توانند همانند رسول اکرم و امیر المومنین علیهما السلام مَثَلُ الله شوند »
یعنی اهل بیت علیهم السلام در این عالم مثل تولید میکنند .
باید دانست با خرج کردن سرمایه محبتمان به پای علی علیه السلام است که میتوانیم به دست او صنعتگری شویم.
به عبارت دیگر باید تمام سرمایه انسانیت خود را با محبت در جاذبه وجود امیر المومنین علیه السلام قرار دهیم تا با ایشان معیّت یافته و تعالی پیدا کنیم
«الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَب» (الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج2 ؛ ص127) انسان با کسى است که او را دوست دارد.
هر چه را دوست داشته و در عالم محبت بیابی با همان بوده و همان خواهی شد. چرا که محبت بین حبیب و محبوب اتحاد بوجود می آورد لذا اگر انسان کامل معصوم را در عالم محبت بیابی، میتوانی در مسیر عصمت قدم برداشته و به درجهای برسی که معصوم شوی.
محبت صادقانه به اهل بیت راه انسان شدن ! قسمت دوم
یکی از بزرگترین موهبت های الهی که در حقیقت وجود انسان تعبیه شده و اصلی ترین سرمایه و دارایی اوست نعمت محبت است انسان باید این سرمایه را در مسیری صرف کند که برای او منفعتی داشته و او را به حقیقت و انسانیتش بازگرداند. انسان حقیقی اهل بیت علیهم السلام هستند و برای انسان شدن باید با آن ذوات مقدسه پیوند خورد و راه پیوند خوردن با آنان نیز محبت است .
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام توجه ویژه ای به هدایت انسانها داشتند، در میدان مبارزه شروع جنگ را به تأخیر میانداخت تا شاید یک نفر از راه باطل برگشته و هدایت شود هم چنین حضرت بارها به معاویه نامه نوشته و او را موعظه کرد تا از راه باطل به سوی حق برگردد. همان گونه که موسی علی نبینا و آله و علیه السلام بارها فرعون را موعظه می کرد ، این امر نشان می دهد که انسان کامل میل به کمال یافتن انسانها دارد و از همین روست که درب محبت ورزیدن انسانها به آنها باز است .
امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از نامههایش به معاویه مینویسد:
«فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص386) ما تربیت یافته پروردگارمان هستیم و مردم پس از آن تربیت یافته ما هستند.
ای معاویه! خداوند متعال ما را در کارخانهی توحید صنعتگری کرده است. همان طور که میگویند فلان ماشین تولید فلان کارخانه است، ما نیز ساخته کار خانه خدا هستیم و به اذن الله تمام عالم خلقت نیز تولید کارخانهی ما است.
بر این اساس اولین موجوداتی که خلق شدهاند، اصل انسان بوده و انسانیت باقی افراد بشر متصل به آنها است . بنابر این اگر بخواهیم به اصل انسانیت بازگردیم باید به انسان بالذات متصل شویم تا انسانیت اصیل و حقیقی در ما به فعلیت برسد .
فرمود : خداوند ما را صنعتگری کرده است و صنعتگری همهی انسانها هم در دست ماست.
«فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» (نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص386) ما تربیت یافته پروردگارمان هستیم و مردم پس از آن تربیت یافته ما هستند.
به بیان دیگر حضرت می فرمایند : ما واسطهی فیض هستیم و عالم از ما صادر شده است.
آنان چون دست پرورده خدای متعال هستند به تربیت و تعالی انسانها حریص اند ، خود را در معرض ما قرار داده اند تا آنان را شناخته به ایشان عشق بورزیم و با این عشق و محبت راه تعالی به روی ما باز شود ، این محبت ادب و آدابی دارد و با ادعا نمی توان در آن وادی گام نهاد ، شرطش آن است که امیر المؤمنین علی علیه السلام فرمود :
«مَنْ أَحَبَّنَا فَلْیَعْمَلْ بِعَمَلِنَا» (تحف العقول ؛ النص ؛ ص104) هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند.
