انسان در مبارزه با نفس خویش تنها نیست بلکه خدا و هستی نیز در این مبارزه با انسان هستند و به او یاری می رسانند یعنی خدای متعال علاوه بر این که محور اصلی تمامی دستورات دین را مبارزه با هوای نفس قرار داده و هر دستوری که بیان کرده برای این است که هوای نفس انسان را تحت تاثیر قرار دهد علاه بر آن اسباب عالم را به نحوی در کنار هم می چیند که
برخی افراد مسلمان زاده که معرفت کاملی به احکام و معارف دین ندارند اشکال کرده و می گویند دین اسلام خیلی سختگیرانه عمل کرده ! پس ما در این دنیا چه لذتی می توانیم ببریم ؟
این افراد هیچ معرفتی به اصل دنیا و حیات آدمی ندارند ، ایشان نمی دانند که دنیا خانه آسایش انسان نیست بلکه آسایش راحتی تماما در سرای آخرت است که خدای متعال در حدیث قدسی به داود علیه السلام فرمود :
افراد بسیاری در عالم هستند که فکر می کنند آبادی حقیقی در گرو ثروت مند بودن است اما غافل اند از این که آبادی این عالم به آبادی مزرعهی وجود انسان است نه به ساختن برج های سر به فلک کشیده و شهر سازی و ... . آبادی عالم انسانی بهآبادی دل اوست و این امر جز به طاعت الهی میسر نمی شود و ترک طاعت نیز موجب ویرانی او می شود ، امام امام سجاد علیه السلام در صلوات شعبانیه فرمود :
امیال و خواستههای درونی انسان اصلی ترین عامل به حرکت در آوردن او برای کار و تلاش هستند ، و حاصلی که بدست می آورد در راستای همان امیال و خواسته هاست ، به عبارت دقیق تر می توان گفت ویژگی نفس ناطقه مجرد انسان این است که به هر چیزی توجه داشته باشد با آن سنخیت پیدا می کند ، لذا انسان به هر چیزی نظر قلبی داشته باشد حقیقت وجودش همان
عالم هستی قربانگاهی برای موجودات است ! تمام موجودات روزی به وجود آمده و صورت ظاهری مخصوصی به خود می گیرند و در آخر نیز آن شکل وصورت ظاهری را از دست داده و در چرخه عالم هستی قرار می گیرند ، حال برخی موجودات مانند گیاهان و جمادات به اقتضاء خلقتشان در عالم هستی بعد از مدتی به چرخه طبیعت بر می گردند تا مواد اولیه نظم طبیعی را تامین کنند ، اما برخی موجودات فرا مادی برای بازگشت به ابتدای چرخه حیات خلق نشده اند ، بلکه خدای متعال آنان را به این منظور خلق نموده است که دائما حرکتی رو به جلو داشته باشند ، انسان یکی از آن موجودات است بلکه می توان گفت انسان از معدود موجوداتیاست که خلقت آن به نحوی است که از خاک سر بر آورده و می تواند تا به عوالم ما فوق ماده و صورت و حتی به ما فوق عوالمی که مجرد از ماده و صورت هستند عروج نماید که به آن حرکت ، سیر انسانی می گویند .
اما راه آن چیست ؟
مشکلی که بسیاری از افراد گرفتار آن هستند و به هیچ عنوان نمی توانند آن را از بین ببرند این است که «با این که از گناه کردن ناراحت می شوند اما نمی توانند آن را ترک کنند» و شهواتشان آن قدر زیاد است که تمام زندگی ایشان را تحت الشعاع قرار داده است .
بعد از این که گناه می کنند افسرده و دل مرده می شوند و با خود می گویند که دیگر بعد از این چنین کاری را انجام نمی دهم ، اما بعد از گذشت مدت زمانی اندک دوباره روز ازنو و روزی از نو ! دوباره به سراق گناه می روند .
باید بگویم درمان این بیماری بسیار خطر ناک هیچ راهی ندارد جز این که انسان با رجوع به دستورات انسان شناسهای واقعی برنامه ای جامع برای پالایش و اصلاح درون خود را از آنها بگیرد .
باید ریشه های این حالت روانی را شناسایی کرده و آن ها را از بین برد چرا که تا سبب به حال خود باقی است مسبب نیز خواهد بود .
یکی از اصلی ترین ریشه گناهان ما افراد بشر هرزگی چشم و چشم چرانی است .خیلی از ما بدون این که کنترلی نسبت به چشممان داشته باشیم در کوچه و بازار و شبکه های تلوزیونی به چیزهای بسیاری نگاه می کنیم و غافل از این نکته هستیم که همین نگاه ها به صورت غیر محسوس در حال ایجاد میل در وجود ما هستند .
آقایی که بی مهابا در خیابان ها راه می رود و زنان و دختران را ولو به چشم برادری نگاه می کند همین نگاه ها به صورت غیر محسوس آتشی عظیم را در دل او به پا می کنند و در خلوت هایش دوباره به ذهنش آمده و او را به گناه می اندازند.
خانومی که ولو به چشم برادری به آقایان تیپ زده می نگرد و حتی به رنگ دکمه آنها نیز توجه می کند همین امر موجب می شود که میل به انتخاب دوستی خوشتیپ از جنس مذکر در او بوجود بیاید و این جاست که راه برای ده ها گناه دیگر به روی او گشوده می شود .
به همین دلیل برای درمان و پیشگیری از این امور ناپسند است که خدای متعال در قرآن کریم به مردان می فرماید :
« قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى لَهُمْ إِنَّ اَللّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ » [1] به مؤمنان بگو چشمهای خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند؛ این برای آنان پاکیزه‌تر است؛ خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است!
و در آیه بعد به زنان می فرماید :
« وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ » [2]
و به زنان با ایمان بگو چشمهای خود را (از نگاه هوس‌آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند!
به همین دلیل حضرت عیسی علیه السلام به حواریون فرمود :
«إِیَّاکُمْ وَ النَّظَرَ إِلَى الْمَحْذُورَاتِ فَإِنَّهَا بَذْرُ الشَّهَوَاتِ وَ نَبَاتُ الْفِسْقِ» [3]
از نظر افکندن بر اموری که خدای متعال منع کرده است برحذرباشید چرا که آنها بذر شهوات و رویاننده کارهای ناشایست هستند
حال کسانی که به دنبال سعادت ابدی هستند باید در فضای مجازی و حقیقی ، در مهمانی ها و پای ماهواره و ... مراقب چشمهایشان باشند
یک کم سخته اما نتیجه اش شیرینه .
موفق باشید .
────────────────────────────
[1] (سوره نور ، آیه 30)
[2] (سوره نور ، آیه 31)
[3] (مصباح الشریعة، ص: 10)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
خیلی اوقات وقتی به خودم نگاه می کنم برخی حالات و رفتارها را مشاهده می کنم که به صورت ناخودآگاه ازم سر می زنند به نحوی که هیچ اختیاری در ترک اونها ندارم ، در اون وقت ها با خود می گویم مگر خدای متعال نگفته که اخلاق و رفتارتان را اصلاح کنید تا به حیات جاودانه ای که غرق در سرور است دست پیدا کنید ؟ اما من که هیچ تسلطی روی رفتارهای خودم ندارم و نمی تونم اونها رو اداره و اصلاح کنم ، پس این دعوتنامه خدای متعال چه حکمتی دارد ؟ آیا این دعوت الهی به اصلاح اخلاق امری محال نیست ؟ ما که هر چه تلاش کردیم نشد !!!
این مطلب خیلی مشغولم می کردند تا این که یک روز جلوه ای از هدایت الهی به قلبم تابید و ذهن داغونم روشن شد و با اون نور راه را پیدا کردم .
یک روز پیرامون یک مساله اخلاقی و همون دغدغه بالایی در حال فکر کردن بودم که دیدم چقدر ضعیف و عاجزم و با اعماق وجودم به عجز خودم رسیدم و متوجه خدای متعال و قدرت بی نهایتش شدم ، در همین افکار بودم که ناگهان این آیه به دلم خطور کرد که خدای متعال به رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید :
﴿قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلى شاکِلَتِهِ﴾[1] بگو: هر کس طبق سریره باطنی (وخلق و خوی) خود عمل می‌کند .
زیر ساخت های فکری ، اخلاقی و اعتقادی انسان که منشاء و برانگیزاننده او به سوی عملی هستند را شاکله می نامند ، ما انسانها با اعمال و رفتارهای کوچک خود شاکلمان را می سازیم و وقتی که شاکله مان بر اساس یک فعل خاص شکل گرفت اگر آن فعل که شاکله مان با آن شکل گرفته است نیکو بود افعال خیر و خوب از او به راحتی صادر می شوند و افعال قبیح از او دور می شوند اما بر عکس ، اگر آن رفتار های شاکله ساز سوء بودند انسان نمی تواند رفتارهای خود را کنترل کند .
پس در این مسیر باید شاکله خود را تصحیح کنیم تا اخلاقمان نیکو گردد و فعل خیر به راحتی از ما صادر شود ، اما باز هم ضعیف هستیم و باید دل به دریای وجود اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام دهیم تا ما را با خود به عماق دریای حقیقت ببرند : حاج اسماعیل دولابی رحمت الله علیه فرموده اند :
مردم رفتند دنیا را بگیرند، دنیا آنها را گرفت. امیرالمؤمنین که از دنیا کمتر نیست.شما هم اگر بروید علی علیه السلام را بگیرید، خواهید دید که علی شما را گرفت و با خود بُرد.[2]
────────────────────────────
دو بال پرواز تا خدا!
مسیری که خدای متعال برای رشد و تعالی معنوی انسان معرفی کرده دارای دو بستر اساسی و مهم است که عبارت اند از : باور و عمل .
باور ، اعتقاد و معرفتی درونی است که در اصطلاح قرآن به آن
در همین دنیاطبیب جان خود باش - قسمت اول
انسان اگر بخواهد به عطایای ابدی و خیر محضی که نزد خدای متعال است دست یابد، باید جان بیمار خود را بر طبیبان نفوس عرضه بدارد تا ایشان او را طبابت نموده و صفات نا پسند و رذائل اخلاقی را از وجود او بیالایند
|
درد جسم است آن که درمانش بود پیش طبیبان |
|
درد روح غـیـر تـولّای عــلـی درمــان نــدارد |
من هرگز رئیس جمهور نخواهم شد !
2017/03/11
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
مثل تمامی کودکان دنیا از کودکی در سر آرزوهای بلند و دور و درازی داشتم ، و به عشق این که روزی کسی خواهم شد انتظار گذر روزهای عمرم را می کشیدم . شب ها چشم هایم را می بستم و در خیالاتم به سالیان آینده سفر می کردم ، و روزهایی را بوجود می آوردم که مثلاکسی شده ام .
روز به روز این خیالات شدت می گرفت و در آن ها هر روز مقامی بالاتر را برای خود انتخاب می کردم تا آن جا که رسیدم به رئیس جمهوری !
