خادم الاسلام

من هرگز رئیس جمهور نخواهم شد !

2017/03/11

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

مثل تمامی کودکان دنیا از کودکی در سر آرزوهای بلند و دور و درازی داشتم ، و به عشق این که روزی کسی خواهم شد انتظار گذر روزهای عمرم را می کشیدم . شب ها چشم هایم را می بستم و در خیالاتم به سالیان آینده سفر می کردم ، و روزهایی را بوجود می آوردم که مثلاکسی شده ام .

روز به روز این خیالات شدت می گرفت و در آن ها هر روز مقامی بالاتر را برای خود انتخاب می کردم تا آن جا که رسیدم به رئیس جمهوری !

با خود می گفتم اگر رئیس جمهور شوم چه می شود ! کلی حقوق و مقام و محبوبیت ! هزاران زیردست و کارگر و اختیار دار امور چندین ملیون نفر انسان . آنقدر در خیالاتم با پست خیالیم ور می رفتم تا آنکه غرق در لذت ریاست خوابم می برد .

سالها به این منوال سپری شد ، تا این که بخاطر کثرت مشاغل و مسئولیت ها آن پست خیالی ام را فراموش کردم ،اما شبی به صورت اتفاقی  مثل دوران کودکی مرغ خیالم یاد پست ریاست جمهوری لذت بخش دوران کودکی ام کرد ، وارد آن شدم و خود را رئیس جمهور مقدر ایران پنداشتم ،  اما این بار دیگر مثل دوران کودکی از لذت ریاست و کارهایی که می  توانستم انجام دهم  سرمست نشدم تا به خواب روم ، بلکه بی خواب شدم ، مداوم فقر و مسکنت ملیون ها فقیر و گرفتاری ملیون ها انسان از بیکاری و خطر امنیتی و تهاجم فرهنگی و سستی دین و اعتیاد و بی خانمانی و  ... که رئیسان و سردمداران جامعه مسئول برطرف کردن آن هستند ، به ذهنم می آمد ، به خود گفتم ای وای بر من  اگر لحظه ای سستی کنم و در مسیر برطرف کردن این معضلات قدم صحیحی بر ندارم ،  اگر کوتاهی کنم چگونه عذاب الهی را در قبال تضییع حقوق مسلمانان تحمل کنم ، چگونه جواب امام زمان علیه السلام  را بدهم و در قیامت چگونه طلب ملیون ها نفر انسان را که مورد ظلم من واقع شده اند را اداء کنم !

هنگامی که طائر خیالم تمام این سختی ها و مسئولیت عظیمی که باید متحمل آن شوم را تصور کرد ، به این نتیجه رسیدم که لقاء ریاست را به عطایش بخشیده و لذت بازی با آن را به دیگران واگذار کنم .

اما هوای نفس دائما در دلم آشوب می کرد و می گفت تو می توانی ! اما عقلم می گفت من آدم اینکار ها نیستم ؛ این گونه بود که جنگی در عالم درونم به پا شد .

در کلمات برخی علماء این گونه وارد شده است که ،آخرین حب غیر الهی که از دل مومن خارج می شود حب ریاست است ، ملا مهدی نراقی در جامع السعادات می فرماید : 

« انسان  هنگامی به درجه کمال می رسد که حب ریاست از دل بیرون رود، که آخرین چیزی که از سرهای صدیقان بیرون می رود حب ریاست و جاه است، و از اینرو بکلی ریشه کن کردن آن، به نحوی که دیگر احساس نشود، تقریبا از توانائی بشر خارج است. » [1]

وقتی به این کلام ملا مهدی نراقی توجه کردم فهمیدم که این خیالات از وسوسه شیطان است و باید با آن مبارزه کنم تا راه به سوی تعالی حقیقی به رویم باز شود و بتوانم در مسیر تحصیل ملک عظیم عالم آخرت حرکت کنم . خدای متعال در قرآن کریم می فرماید :

﴿ تِلْکَ اَلدّارُ اَلْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی اَلْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ اَلْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ  ﴾ [2](آری،) این سرای آخرت را (تنها) برای کسانی قرارمی‌دهیم که اراده برتری‌جویی در زمین و فساد را ندارند؛ و عاقبت نیک برای پرهیزگاران است!

همین یک آیه کافی بود که تا روزی که زنده هستم خیال هر نوع ریاست و بلند پروازی را از سرم بیرون کنم .

اما کمی که تلاش کردم دیدم واقعا نمی شود این خیالات لعنتی را به راحتی از سر بیرون کرد ! با خود گفتم چه کنم تا این که به این نتیجه رسیدم که تنها راه فرار کردن از دست این خیالات خطر ناک فرار کردن به سوی خداست ، و آن به این است که در مسیر لقاء الهی حرکت کنیم ، کاری کنیم که ولو برای یک بار لذت معرفت خدا در جانمانجوانه بزند .

آیت الله سعادت پرور رحمت الله علیه در یکی از وصایای اخلاقی خود می فرمودند :

 « اگر انسان بداند که در معرفت خدا چه لذتی نهفته است همه چیز را رها می کرد [ و جز در مسیر معرفت الهی قدم بر نمی داشت ] » [3]

 آری چه بسا که لذت معرفت چنان بر احوال آدمی غلبه کند که احساس لذت جاه و ریاست در او بوجود نیامده و یا اگر وجود دارد از بین برود .

═══════════════════════════════════════════════════

[1]  علم اخلاق اسلامی جلد 3 (ترجمه کتاب جامع السعادات ) فصل 65: اقسام نعمتها و لذتها ، نویسنده : ملا محمد مهدی نراقی مترجم : سید جلال‏ الدین مجتبوی

[2]  (سوره قصص، آیه 83) 

[3] رسائل عرفانی ، آیت الله سعادت پرور ، وصایای اخلاقی معظم له .