چو پروانه برای امامت بسوز!
چو پروانه برای امامت بسوز!
خدای متعال عالم را بر اساس محبت آفریده ، اداره و ختم می کند به انسان نیز امر می کند در تمامی طول حیاتش بر اساس محبت زندگی کند تا آن که رنگ الهی گرفته و به اندازه سعه وجودیش مَثَلُ الله شود .برای سیر در این مسیر باید محبت ورزید ، محبت کردن مراتب بسیاری دارد که بالاترین آن دوست داشتن خدا و دوست داشتن خلائق برای خداست .
دوست داشتن خدای متعال با دوست داشتن انسان کامل قرین یکدیگرند و محبت به انسان کامل لازمه محبت الهی است ،که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم :
«مَنْ أَحَبَّکُمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَکُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ »[1] کسی که شما را دوست بدارد قطعا خدا را دوست داشته و کسی که از شما بغض داشته باشد قطعا به خدا بغض دارد.
لذا خلقت نظام هستی و جریان آن بر اساس محبت اهل بیت علیهم السلام بوده است و در آخر خلقت نیز با محبت ایشان پرونده عالم هستی بسته خواهد شد :
«بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ، وَ بِکُمْ یَخْتِمُ اللَّه» [2] بواسطه شما خداوند می گشاید و افتتاح می کند، و ختم و تمام می نماید.
شروع عالم با اهل بیت علیهم السلام و ختم آن نیز با ایشان است. یعنی محبت الهی با تمام مراتبش در وجود اهل بیت علیهم السلام تجلی کرده است و تمام انسان ها بلکه تمام موجودات برای تعالی باید به ایشان محبت بورزند .
قهرمانان محبت
تمام محبت ورزیدن های انسان تمرینی است برای این که قهرمان محبت شود و هنگامی به این مقام می رسد که سینهاش از محبت اهل بیت علیهم السلام لبریز شود.
باید سینه مان از محبت امیرالمؤمنین علیه السلام لبریز شده و عاشق ایشان شویم،همان گونه که عدهای در طول تاریخ در راه محبت امیرالمؤمنین علیه السلام عاشقانه در خون خود غلتیده و از دادن سر در راه محبت امیرالمؤمنین علیه السلام لذت بردهاند.
نقل است وقتی معاویه لعنت الله علیه دستور قتل «حجر بن عدی کندی» و یاران را داد ، بارها از حجر و یارانش خواستند که از امیر المومنین علی علیه السلام بیزاری بجویند تا آزاد شوند؛ ولی آنان زیر باز نرفتند و پذیرای شهادت در راه عشق مولا شدند. قبرهایی برای آنان کندند، کفن هایشان را آماده ساختند. حجر گفت: مثل این که کافریم، ما را می کشند و مثل آن که مسلمانیم، ما را کفن می کنند. [3]
آنان در مسیر محبت علی علیه السلام استقامت به خرج داده و از ولایت ایشان منحرف نشدند تا جایی که به فتح عظیم رسیدند . گذشتن از جان در راه رسیدن به خدا چیز کمی است ،
روایت شده اسقف نجران بر امیر مؤمنان وارد شد و صحبت از اصحاب اخدود نمود، حضرت فرمودند: خداوند پیامبرى حبشى را بر قوم او در حبشه مبعوث نمود و او مردم را به عبادت خداى تعالى فرا خواند، امّا مردم او را تکذیب کرده و با او جنگیدند و به او غالب شدند، سپس گودالهایى کندند و در آن هیزم قرار دادند و آنها را آتش زدند، سپس به همه کسانى که دین آن پیغمبر را پذیرفته بودند گفتند: باید دست از دین او بردارید و گر نه شما را در آتش مى اندازیم، عدّه کثیرى دست از آن دین کشیدند و عدّه کثیرى هم حاضر نشدند و آنها را در آتش افکندند، تا اینکه نوبت به زنى رسید که کودکى دو ماهه داشت، به او گفتند: یا از دین خود دست بردار و یا تو را در آتش مى اندازیم، او مى خواست خود را در آتش بیاندازد، امّا وقتى به کودک خود نگاه کرد، رحمت او را فرا گرفت و مى خواست منصرف شود، امّا خداوند آن کودک را به نطق در آورد و او گفت: « یَا أُمَّاهْ أَلْقِی نَفْسَکِ وَ إِیَّایَ فِی النَّارِ فَإِنَّ هَذَا فِی اللَّهِ قَلِیلٌ» [4] اى مادر خودت و مرا در آتش بیانداز، چون این عمل در برابر خداوند عظیم عملى اندک و ناچیز است.
یعنی گذشتن از جان در راه خدا چیزی نیست. متاع اندکی است که به محضر خدا ارائه میدهیم و در قبال آن به خیری عظیم می رسیم .
آنان که طعم محبت انسان کامل را چشیده اند این گونه پروانه وار خود را فدا می کنند تا صدق خود را در مسیر محبت به محبوب اثبات کنند ، حنیئا لهم و حسن مآب ، خوش به حال آنان .
حضرت زهرا بزرگترین قهرمانان محبت
هر اندازه که انسان بیشتر خود را در انسان کامل فانی کند مقامات عظیمی را دریافت می کند ،یکی از افرادی که بیش از تمام بشریت در انسان کامل زمان خود فانی شد حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها بود ، آن چنان در محبت انسان کامل زمان خود سوخت که داغ درد هایش با گذشت قرنها هنوز دل ها را می سوزاند و آتشی برپا نمود که تا قیامت خاموش نخواهد شد .
اوسوخت تا عالم انسانیت را بسازد ، و خود را در وجود ولی معصوم زمانش فانی کرد تا به ما رسم عشق ورزی به ولی خدا را بیاموزد ، پس بیایید زحماتش را ارج نهاده و ما هم پای امامان بایستیم .
سالرزو شهادت بی بی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها تسلیت .
کانال تلگرام «خادم الاسلام»
@khademoleslam_ir
وبلاگ «خادم الاسلام »
khademoleslam.blog.ir
────────────────────────────
- (من لا یحضره الفقیه، ج2، ص: 617)
- (الکافی (ط - دارالحدیث) ؛ ج9 ؛ ص312)
- ( الدرجات الرفیعه فی طبقات الشیعه ، ص 428 )
- (النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین (للجزائری)، ص: 449 ، بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج14، ص: 439)
