خادم الاسلام

خدای سبحان در قرآم کریم خطاب به تمام انسانها می فرمایند :

یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ[1]

یعنی ای گروه مردم و ای انسانها همه ی شما  فقیران درگاه الهی هستید و تنها الله سبحانه و تعالی  غنی حمید است .

این آیه ی شریفه به ظاهر تنها خطابی است که مخاطب با نظر بر آن تنها پی به این می برد که انسان فقیر است و تنها خدا ی سبحان غنی است  اما با اندکی دقت این مطلب فهمیده می شود که این آیه ی شریفه در بردارنده ی  اسرار و رموزی است که در همه ی اطوار و زمینه ها و دوران ها ی زندگی انسان نقش اساسی دارد و انسان با تحصیل آنها و بدست آوردن آنها به توفیق الهی بر بسیاری از سختی هاو آسیب هاو گرفتاری های زندگی خود فائق وپیروز می شود .

خدای سبحان در این آیه ی شریفه تمامی نوع بشر را مورد خطاب  قرار داده و به همه ی آنها می گوید : بدانید که همه ی شما فقیران درگاه الهی هستید و در عالم هستی هیچ کس  به جز من الله غنی نیست .

در عالم   سه اصطلاح وجود دارد  فقیر  و مستغنی و غنی    . فقیر آن کس را می گویند که دارای نیازی باشد وچیزی که با آن نیازش را برطرف بکند ندارد و مستغنی کسی است که نیازمند بوده اما چیزی که با آن نیاز خود را برطرف کند  را دارد و اما غنی کسی است که به هیچ عنوان نه دارای نیازی است و نه این که نیاز به چیزی دارد و او معدن دارایی است .

با این بیان روشن می شود که  خدای سبحان در مقام تبیین جایگاه آدمی در عالم هستی  به بهترین نحو جایگاه انسان را ترسیم کرده است و دارایی های اورا که همان فقر او باشد را به تصویر کشیده است و راه برطرف شدن آن را نیز بیان کرده اند و آن این است که فقیر باید به سوی غنی رفته و از معدن جود او بهره جسته تا به استغنا برسد  و از آنجا که در عالم هیچ کس غیر ذات الهی دارای غنا نیست پس انسان اگر به دری غیر در الهی برود  مستغنی نمی شود و اگر هم در ظاهر  با رجوع به غیر ذات الهی بهره ای ببرد  آن بهره کفی را ماند بر روی آبها بلکه آنها فقیران غنی نمایند ، گرگان اند در لباس میش .

پس این آیه بیان گر این است که ای فقیران  ذلیل اندر این دار عالم  اول علم به فقر خود پیدا کنید و بعد از آن برای  رفع این فقر به در خانه ی من بیایید تا شما را از معدن جود خود مستغنی کنم و تمامی آداب و اشاره های الهی در آیات و روایات همه بیان گر و مفسر این بیان شریف اند .

حال که با زبان قرآن به این معرفت  که فقیر محض بارگاه الهی   هستیم و هیچ شانی از شئون خود را بدون قوه ی او نمی توانیم اداره کنیم  باید به طلب دائم به درگاه کریمش رفته و درب این کریمخانمه را بنوازیم  تا آن کریم علی الاطلاق  ما را از جود و فضل خویش بی نیاز کند

حال که با زبان قرآن به این معرفت  که فقیر محض بارگاه الهی   هستیم و هیچ شانی از شئون خود را بدون قوه ی او نمی توانیم اداره کنیم  باید به طلب دائم به درگاه کریمش رفته و درب این کریم خانمه را بنوازیم  تا آن کریم علی الاطلاق  ما را از جود و فضل خویش مستغنی کرده و همه ی خوف ها و حزن های ما را به شوق و شور  واطمینان تبدیل کند

────────────────────────────

[1] فاطر : 15