اثبات وجود خدا
برای کودکان
در دوران ابتدایی شکل گیری
شخصیت کودک لازم است نسبت به آموزش تعالیم
زیربنایی حیات انسانی به فرزندان توجه ویژه ای داشت ، چرا که اگر آن تعالیم
زیربنایی در دوران کودکی به آنها آموزش
داده نشود یادگیری آن در سایر دوران ها بسیار سخت بوده و چه بسا بعید باشد که آنها
را فراگرفته و عملیاتی کند. لذا لازم است والدین در همان زمان های ابتدایی تربیت
کودکان آنها را مورد تعلیم آداب ضروری دین
قرار دهند .
یکی از مهمترین و زیربنایی
ترین تعالیم آموزشی به کودکان که رعایت آن از مهمترین حقوق هر انسانی نسبت به خدای
متعال است اعتقاد به وحدانیت و فهم وجود خدای متعال است ، از همین رو است که لقمان علیه السلام هنگام موعظه به فرزندش اولین امری را که مورد
توجه قرار می دهد شرک نورزیدن به خداست خدای متعال فرمود :
﴿وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللّهِ إِنَّ اَلشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ﴾ (سوره
لقمان ، آیه 13 ) (به خاطر بیاور) هنگامی را که لقمان به فرزندش -در حالی که او را موعظه
می‌کرد- گفت: «پسرم! چیزی را همتای خدا قرار مده که شرک،
ظلم بزرگی است.»
لذا والدین نیز لازم است در
همان سنین ابتدایی شکل گیری شخصیت فرزندانشان با استفاده از براهین ساده عقلی و استدلالات تجربی مسیری را برای این که
کودکشان وجود داشتن و وحدانیت خدای متعال را درک کند ارائه دهند . به همین مناسبت
برخی امور را که می تواند در این رابطه راهکشا باشد را به صورت مختصرذکر می کنیم .
یکی از راه هایی که می توان
از آن برای اثبات بوجود آورنده برای عالم هستی استدلال نموده تا فرزندان متوجه
خالق عالم هستی شوند ، برهان نظم است ، این برهان اثبات خدا خیلی سنگین نیست و می
توان آن را به صورت خیلی ساده به کودکان آموخت . برای این کار ابتدا لازم است نظم
را در قالب یک مثال ساده به کودکان بفهمانیم ، به این صورت که به او بگوییم : «
فرزندم به این خانه که در آن زندگیمی کنیم نگاه کن ! چرا ما می توانیم در آن زندگی کنیم ، (شاید بگوید چون خانه اتاق و
در و ... دارد ) به او می گوییم اگر خانه در نداشت می شد در آن زندگی کرد یا نه ؟
او می گوید : نه و هم چنین باقی اموری که در ساخت خانه دخیل اند را نام می بریم و
در آخر به او می گوییم : فرزندم اگر همه این ها بودند اما جایشان در جای فعلی آنها
نبود چه طور؟ او می گوید که نمی شود ! این جا به او می گوییم که اگر اجزاء یک
مجموعه به صورت منظم در کنار هم قرار نگیرند نمی توان از آن استفاده کرد و همین
امر را « نظم » می نامند ! »
این جا کودک معنا و ضرورت نظم
را فهمیده است و تنها لازم است که از او بپرسیم این نظم که آن را فهمیده است آیا
خود به خود بوجود آمده یا کسی آن را به او داده است ، وقتی که به او فهماندیم که
هر مجموعه منظمی احتیاج به یک نظم دهنده ای دارد در این هنگام به همین صورت مذکور
خلقت آسمان ها و زمین را برای او مثال می آوریم و قدم به قدم مراحلی که ذکر شد را
برای او ذکر می کنیم تا کودک به وجود نظم دهنده ای که مافوق همه هستی است با قدرت
عقلی اش پی ببرد و در نهایت به او می گوییم آن نظم دهنده ای که آن را اثبات کردیم
همان وجودی است که خالق ما و خدا نام دارد .
و به همین نحو لازم است تا با
دعوت کردن از کودک به تفکر در خلقت آسمان ها و زمین و سایر موجودات او را مشغول به
فکر کردن و استفاده از قدرت عقلی اش کنیم تا به مرور زمان قدرت عقلی او بیشتر شده
و مورد ربوبیت خاصه خالق متعال قرار بگیرد .
این بیانات که ذکر شد دستور
العمل فکری و عقلی ای است که خدای متعال در قرآن کریم آن را برای اثبات خالق ارائه
داده است آن جا که فرمود :
﴿إِنَّ فِی خَلْقِ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ اِخْتِلافِ اَللَّیْلِ وَ اَلنَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی اَلْأَلْبابِ * اَلَّذِینَ
یَذْکُرُونَ اَللّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ
فِی خَلْقِ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً
سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ اَلنّارِ ﴾ (سوره آل عمران ، آیه 190و191 ) مسلماً در آفرینش آسمانها و زمین، و آمد و
رفت شب و روز، نشانه‌های (روشنی) برای خردمندان است .همانها که
خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده‌اند، یاد می‌کنند؛ و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین می‌اندیشند؛ (و می‌گویند:) بار الها! اینها را بیهوده نیافریده‌ای! منزهی تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار!
مشاهده می شود که در این آیات
خدای متعال بعد از این که داستان اولوالالباب را ذکر می کند که ایشان در خلقت
آسمانها و زمین تفکر می کنند و بعد از آن است که به حق بودن خلقت آنها پی برده و
به خالق آن پی می برند و آن را تصدیق می کنند .
