خادم الاسلام

اهل بیت معدن انسانیت 

 انسان برای نیل به مراتب عالی کمال و ورود به وادی انسانیت  باید خود را به وجودی وصل کند که معدن و ذات انسانیت است. یعنی باید به کسی وصل شد که حقیقتا انسان است.

 خداوند متعال به اقتضاء حکمت و عدالتش تنها عده محدودی از افراد بشر  را انسان کامل به دنیا آورده است ، آنان را  هم در عالم تکوین و هم در عالم تشریع پیشتازان افراد بشر قرار داده  به نحوی که در عالم تکوین  انسانیت به معنای تمام کلمه تنها  در وجود آن­ها به فعلیت رسیده و در عالم تشریع نیز علم به تمام احکام دین در وجود آن­ها حضور داشته  و با اختیار و قبول خودشان عملی شده است .

آنان کسانی هستند که خداوند متعال در قرآن کریم درباره ایشان می­فرماید:

﴿إِنَّما یُرِیدُ اَللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ اَلرِّجْسَ أَهْلَ اَلْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً﴾  (سوره احزاب‏، آیه 33) خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.

 به اهل بیت علیهم السلام می­فرماید من خود شما را طهارت داده­ام، و وقتی که پای طهارت به میان آمد انسان وارد حوزه حب الهی می شود :

  ﴿اللّهُ یُحِبُّ اَلْمُطَّهِّرِینَ﴾ (سوره توبة، آیه 108) خداوند پاکیزگان را دوست دارد!

و وقتی حُبِّ خدای متعال به کسی تعلق گرفت او نیز مُحِبّ خدای متعال می شود

لذا فرمود :

 ﴿اَلَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّهِ ﴾(سوره بقرۀ، آیه 165)    آنها که ایمان دارند، عشقشان به خدا شدیدتر است.

و از آنجا که محبت اصلی ترین شاخصه ورود در وادی انسانیت است ،

 به همین دلیل اهل بیت علیهم السلام که در طهارت تمامی شئون بی بدیل اند بیش از تمامی مخلوقات محبوب خدای متعال بوده و به همین خاطر بیش از تمامی خلائق در دریای حب الهی غرق اند و لذا به درجه والایی از انسانیت دست یافته اند که نه بشری را بدان مقام راه و نه عقل را قدرت تصور آن مقام است ، این جاست که امیر المؤمنین علی علیه السلام می فرماید :

«یَنْحَدِرُ عَنِّی السَّیْلُ وَ لَا یَرْقَى‏ إِلَیَ‏ الطَّیْرُ » (نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 48) سیل خروشان (علم و فضیلت) ازدامنه کوهسار وجودم پیوسته جارى است و مرغ (دور پرواز اندیشه) به قلّه (وجود) من نمى رسد. 

بنابر این اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام  ذات ، حقیقت و معدن انسانیت هستند و انسانیت باید از وجود ایشان به عالم جاری شود ، لذا آدمی اگربخواهد به مقامات انسانی برسد باید از چشمه­ی وجود اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام که کوثر است بنوشد تا به فعلیت برسد.

خداوند نسبت به عده­ای از انسان­ها می­فرماید:

 ﴿جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمّا صَبَرُوا﴾ (سوره سجده‏، آیه 24) و از آنان امامان (و پیشوایانی) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می‌کردند چون شکیبایی نمودند، و به آیات ما یقین داشتند.

می فرماید دلیل این که آنان را امام قرار دادیم این بود که صبر کردند و در سایه­ی  شکیبایی در وادی اطاعت الهی به آن مقام نائل گردیدند.

 عده ای با سرمایه­ های منحصر به فردی پا به این دنیا گذاشته اند  و با حفظ و حراست از آن هر روز آن سرمایه را بارورتر نموده و گسترش داده اند ولی اگر این سرمایه را به اکثریت ما بدهند، آن را ضایع خواهیم کرد .

اولیاء الله با صبر و استقامت بر آن چه که خدای متعال در مورد ایشان اراده نموده بود موهبت عظیم و منحصر به فرد الهی را به خود جلب کردند و از آن حراست نمودند ، در دعای ندبه می خوانیم :

« اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُکَ فِی أَوْلِیَائِکَ الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ دِینِکَ إِذَا اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِیلَ مَا عِنْدَکَ مِنَ النَّعِیمِ الْمُقِیمِ الَّذِی لَا زَوَالَ لَهُ وَ لَا اضْمِحْلَالَ بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیْهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْیَا الدَّنِیَّةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَکَ ذَلِکَ وَ عَلِمْتَ‏ مِنْهُمُ‏ الْوَفَاءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّکْرَ الْعَلِیَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِیَّ وَ أَهْبَطْتَ عَلَیْهِمْ مَلَائِکَتَکَ وَ أَکْرَمْتَهُمْ بِوَحْیِکَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرَائِعَ إِلَیْکَ وَ الْوَسِیلَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ » (إقبال الأعمال (ط - القدیمة)، ج‏1، ص: 295) خدایا ستایش برتو نسبت به  آنچه جارى شد بدان قضا و قدر تو درباره اولیاء و بندگان مقربت ، آنان که خالص گردانیدى ایشان را براى خود و دین خود ، چون انتخاب کردى براى آنها آن نعمت شایان و پایدارى که نزد توست آن نعمتى که زوال و نابودى برایش نیست، (و این) پس از آنى (بود که) با آنها شرط کردى تا کناره گیرند از درجات (و ریاستهاى) این دنیاى پست و از زیب و زیورش و آنها نیز این شرط تو را پذیرفتند و تو نیز وفاى آنان را به این شرط دانستى و پذیرفتیشان و مقرّب درگاهشان کردى و مقرر داشتى از پیش براى ایشان نامى بلند و ثنایى آشکار و فرو فرستادى برایشان فرشتگانت را و گرامى داشتى آنان را به وحى خود و یاریشان کردى به علم خود و آنها را واسطه درگاهت و وسیله اى بسوى خشنودیت  قرارشان دادى .

 برای حفظ این سرمایه­ی عظیم توحید بود که  رسول اکرم صلی الله علیه و آله  در مدت بیست و سه سال رسالت خود سختی های وصف ناشدنی را تحمل نمودند که فرمود

« مَا أُوذِیَ نَبِیٌّ مِثْلَ مَا أُوذِیتُ » (مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏3، ص:247) هیچ پیامبری مثل من اذیت نشد .

تا جایی که وجود ایشان عین صبر شد که امیر المؤمنین علی علیه السلام در تفسیر آیه

 ﴿اِسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ اَلصَّلاةِ﴾ (سوره بقرۀ، آیه 45) از صبر و نماز یاری جوئید.

فرمود

 «الصَّبْرُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله»  (المناقب (للعلوی) / الکتاب العتیق ؛ ؛ ص69 ، بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج26، ص2)صبر رسول اکرم صلی الله علیه و آله است .

و برای حفظ همین سرمایه عظیم بود که امیر المومنین علیه السلام در میدان جهاد و مبارزه پیشتاز و در میدان خضوع عبادت نیز از همه جلوتر بود و در این مسیر تا آخر حیات مبارکشان رنج های عظیمی را تحمل نمود که در زیارت امین الله می خوانیم :

« أَشْهَدُ أَنَّکَ‏ جَاهَدْتَ‏ فِی اللَّهِ‏ حَقَّ جِهادِهِ‏ وَ عَمِلْتَ بِکِتَابِهِ وَ اتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِیِّهِ صلی الله علیه و آله حَتَّى دَعَاکَ اللَّهُ إِلَى جِوَارِه‏ِ » (کامل الزیارات، النص، ص: 40) گواهی می دهم که تو در راه خدا آن چنان که سزاوار و شایسته او بود جهاد نمودی و به کتاب خدا عمل کرده و از سنت های پیامبر او صلی الله علیه و آله  تبعیت کردی تا آن که خدای متعال تو را به جوار قرب خود فراخواند . 

و به همین دلیل بود که امام حسین علیه السلام نیز با تمام اهل و عیال و یاران خود به کربلا رفت و آن چنان در این مسیر صبر کرده و استقامت ورزید که همه عقل ها را حیران و تمام قلب ها را واله نمود که زبان از وصف آن ها عاجز است .

بلکه همه اهل بیت علیهم السلام در مسیر حفظ این سرمایه های عظیم خدادادی با تمام وجود و با تمام دارایی خود جهاد کرده­اند.

راه رسیدن به مقامی که خدای متعال به انسان عنایات عظیمی مبذول دارد بر سایر افراد بشر نیز باز است ولی باید باید تلاش کرد تا ابتدا به چشمه و معدن وجود اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام وصل شویم  و از آنها بنوشیم و بعد که به این مقام رسیدیم باید با تمام قدرت خود تلاش کنیم تا آن سرمایه عظیم را حفط کنیم .