خادم الاسلام

1. راه نجات از غم ها 

تا انسان مست حق نشود و از جام توحید و عشق حقیقی ننوشد دل او  همیشه غمخانه خواهد بود ، غمی می آید و وقتی  هم رفت جای خود را به  غم دیگری می دهد ، اما وقتی که انسان دل را از جام حق سیراب کرد این گونه خواهد گفت :

روى بنما و وجود خودم از یاد ببر***خرمنِ سوختگان را همه گو باد ببر

ما که دادیم دل و دیده به طوفانِ بلا***گو بیا سیلِ غم و خانه ز بنیاد ببر

بعد ازاین، چهره زرد من و خاکِ در دوست‏ ***باده پیش آور و این جانِ غَمْ آباد ببر

(دیوان حافظ، چاپ قدسى، غزل 297، ص 231.)

10) 89- 12- 6 

....................................

2. صیاد حقیقت شو !

اگر انسان به صید حقیقت نائل شد در این هنگام همه هستی و وجود او چشم می شود ، دست و گوش  و پا و تمام  اعضاء و جوارح او یک سره چشم می شود و به حضور حق تعالی می رسند ، (همه این اعضاء بلکه تمام عالم شعور دارند لذا می توانند به درک حقیقت نائل شوند )

در این هنگام انسان حضور خدا را درک می کند و می یابد که :

 ﴿هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ﴾ (سوره حدید، آیه 4) هر جا باشید او با شما است!

پس بکوش تا صیاد حقیقت شوی !!

10) 89- 12- 6

....................................

3. محبت اهل بیت علیهم السلام باب توحید

خداوند فرموده اهل بیت علیهم السلام درب ورود به حوزه محبت الهی هستند و تنها با محبت به ایشان است که می­توانید به عالم حقیقت وارد شوید.  خداوند متعال هرچه محبت دارد، در وجود ایشان پیاده کرده و به ظهور رسانده.  اگر این گونه نبود، خداوند امر نمی­کرد که از این راه بیایید و به این­ ذوات مقدسه محبت بورزید. اگر غایت و منتهای مطلوب بشر در آن­ها جمع نبود و با محبت آنان نمی­شد به حقیقت رسید، خداوند هرگز امر به محبت به آنان نمی­کرد. معلوم است که انسان از این طریق می­تواند به تمام مطلوب و غایت نهایی کمال خود برسد و انسانیتش را کامل کند. برای همین است که به نبی اکرم صلی الله علیه و آله  فرمود:

  ﴿ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ اَلْمَوَدَّةَ فِی اَلْقُرْبى﴾ (سوره شورى‏، آیه 23)   بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم‌]؛

[و در آیه ای دیگر چنین فرمود :

  ﴿قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِیلاً﴾ (سوره فرقان‏، آیه 57)    بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)»

از این جا فهمیده می شود که : اهل بیت علیهم السلام همان صراط الی الله هستند ، همان صراطی که هر روز بار ها در نماز هایمان هدایت بسوی آن را از خدای متعال درخواست نموده و می خوانیم :

  ﴿اِهْدِنَا اَلصِّراطَ اَلْمُسْتَقِیمَ ﴾ (سوره فاتحة، آیه 6)  ما را به راه راست هدایت کن.

صراطی که تنها آن می تواند ما را به معدن تمام  حقائق و خیرات برساند ]

 به همین دلیل است که خداوند متعال خواسته سرمایه­ی محبت را خرج اهل بیت علیهم السلام کنیم.

 رمضان 90 - جلسه 18

....................................

4. وحدت پیدا کردن با امیر المؤمنین علی علیه السلام

 مرحوم دولابی می­فرمودند : در حرم امیرالمؤمنین علیه­السلام ایستاده بودم که مکاشفه­ای به من دست داد و دیدم که حتی صلوات­هایی هم که می­فرستیم، به عنایت امیرالمؤمنین علیه­السلام است و دیدم که مردم می­آمدند و آب کوثر از حضرت می­گرفتند. بعضی­ها یک جام می­گرفتند و سیراب می­شدند. بعضی­ها دو جام می­گرفتند. بعضی­ها با سه جام سیراب می­شدند. بعضی­ها چند جام می­خوردند و می­گفتند سیراب نشدیم. حضرت هم از یقه­اش می­گرفت و او را داخل حوض کوثر می­انداخت.

این یعنی در علی علیه السلام  فانی می­­شود.

 اگر امیرالمؤمنین علیه­السلام عنایت نکند، حتی یک نفر هم یادش نمی­افتد که صلوات بفرستد. پس وقتی صلواتی می­فرستیم، معلوم می­شود که عنایتی از عالم معنا و از طرف امیرالمؤمنین علیه السلام شده.

 پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در حدیث ثقلین فرمود :

 «إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ أَمَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا- کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی فَإِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى‏ یَرِدَا عَلَیَ‏ الْحَوْضَ‏ »(بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلى الله علیهم، ج‏1، ص: 413) من میان شما دو چیز گران بهاء باقی می گذارم که تا وقتى به آن دو تمسک جوئید گمراه نمىشوید-  کتاب خدا و عترت و اهل بیتم آن دو از یک دیگر جدا نمى ‏شوند تا در حوض بر من وارد شوند.

«‏ یَرِدَا عَلَیَ‏ الْحَوْضَ‏ » یعنی قرآن و اهل بیت بر حوض وارد می­شوند و ما هم با محبت اهل بیت علیهم السلام  به همان حوض وارد می­شویم و با اهل بیت وحدت پیدا می­کنیم.  معنای وحدت هم تجلی حقائق انسانی در وجود انسان و رسیدن به مقام انسانیت است.

 رمضان 90 - جلسه 18

....................................

پیام اخلاقی  و سلوکی  آیات پایانی سوره انشراح  برای ما این است که بدانیم  آن نقطه‌ای که نقطه فراغت ماست،باید نقطه آغاز کوششمان باشد و در  پس هر  تلاش ،تلاشی دیگر را بکار ببریم جدیت در راه وصول به حقیقت تعطیل شدنی نیست ، آغاز و انجام زندگی باید با جدیت همراه باشد ، سالک بدون جدیت به مقصد نمی رسد ،

« سَاعٍ‏ سَرِیعٌ‏ نَجَا » [1]. کوشنده با شتاب نجات یافت،

،اما متاسفانه اکثر مردم  تنبلی می‌کنند ،  دو رکعت نماز که می‌خوانند  یا کار کوچکی که انجام می­دهند، یا یک ساعت مطالعه که می‌کنند زود خسته می­شوند!   یکی دوبار بار که به حرم می روند می‌گویند بس است! و مدام تنبلی به این شکل به سراغ انسان می‌آید. اما پروردگار عالم به شاگرد خصوصی سخت کوش خود می‌فرماید:

«فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب»[2]حالا که فارغ شدی، آغاز کوشش توست. خودت را به زحمت بینداز و تلاش کن. پایان هر کاری آغاز کار تو باشد. نکند در جایی توقف کنی و بگویی بس است. توقف معنا ندارد، بکوش! بجوش  و بنوش !

گر چه وصالش نه به کوشش دهند      هر قدر ای دل که توانی بکوش [3]

«وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى»[4] برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست،

پس ای سالک کوی توحید بکوش و بجوش و بنوش  همه چیز در خودت جمع است ، تا نکوشی  از درونت چیزی نمی جوشد و تا از تو نجوشد نمی توانی به آبگاه توحید وارد شوی و از چشمه حقیقت بنوشی.

------------------------------

س

[1] نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 58

[2] (شرح/7)

[3] دیوان حافظ –غزل شماره 284

[4]﴿النجم‏، 39﴾

....................................

6. خدایا ما را برویان 

خدایا ما درخت خشکیم تو باید ما را زنده کنی همانگونه که به مریم سلام الله علیها فرمودی :

  ﴿هُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ اَلنَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیًّا﴾(سوره مریم‏، آیه 25)  این تنه نخل را به طرف خود تکان ده ، رطب تازه‌ای بر تو فرو ‌می ریزد!

ما را نیز مانند آن درخت خشک که آن را برای مریم سلام الله علیها سبز کردی ، برویان !! به اذن خدا خودت را تکانی بده تا زنده شوی ، (خودت را از حیات پست غرق در غفلت تکان بده تا برویی!!)

89- 12-12

....................................

....................................

....................................