ملاک های انتخاب دوست خوب 2 - خوش اخلاق بودن

ملاک های انتخاب دوست خوب 2 - خوش اخلاق بودن

در مسیر تربیت فرزند لازم است برای دوست یابی الگواهایی ارزشمند به فرزندان خود ارائه دهیم ، تا با این کار آنان به صورت واضع و شفاف توجیه شده و بتوانند دوستان خوبی برای خود انتخاب نمایند و از دوستی با افراد بد دوری کنند .

در مقاله قبلی پیرامون سلامت فکری  و اعتقادی افرادی که می خواهند با فرزندانمان دوست شوند با آنها صحبت کردیم و در این بخش به برسی یکی دیگر از ویژگی های مهم  افرادی که می خواهند با فرزندانمان دوست شوند می پردازیم .

یکی دیگر از معیار های مهم انتخاب دوست که باید آنها را به صورت کامل به  فرزندان خود آموزش دهیم خوش اخلاق بودن فرد مورد نظر برای دوست شدن و نداشتن سوء رفتار های اخلاقی است .

باید به فرزندانمان بفهمانیم که تنها دوستان متواضع و فروتن و خوش اخلاق لیاقت دوستی را دارند؛ این معیار در فرد مقابل نه تنها موجب می شود که از آنها الگو گیری نموده و خود نیز هم رنگ آنان شوند بلکه موجب پیشرفت های چشم گیر در تمامی مراحل زندگی آنها خواهد شد و حتی دوستی با یک انسان خوب و مهر  ورزی به او می تواند رضایت خدا را نیز بدست آورد  چرا که اخلاق و روحیات دوستان خوب و خوش اخلاق تاثیر بسیار زیادی در ایجاد رغبت نسبت به رفتار های خوب در انسان ایجاد می کند .

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در حدیثی، به این امر تأکید می ورزد و می فرماید:

« الْمَرْءُ عَلَى‏ دِینِ‏ خَلِیلِهِ‏ وَ قَرِینِهِ‏.»(الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏2، ص: 375) انسان بر دین و مذهب دوست و رفیق خود است.

بنابراین اگر می خواهید فرزندان شما در مسیر تربیت الهی  و سعادت قرار بگیرند و دارایی های اعتقادی و اخلاقی خود را از دست ندهند ایشان را به دوستی با افراد موجه ترغیب کنید .

از سویی دیگر رفاقت با انسانهای بد اخلاق  و شرور مانند دزدی مخفی هستند که همه هستی انسان را به سرقت می برند

به همین دلیل است که خیر خواهان بشریت در هشدارهایی از دوستی با افرادی که صفات ناپسند دارند فرموده اند  :

«لَا تَصْحَبِ الشَّرِیرَ فَإِنَّ طَبْعَکَ یَسْرِقُ مِنْ طَبْعِهِ وَ أَنْتَ لَا تَدْرِی‏»(مجموعة ورام، ج‏2، ص: 15).از مصاحبت با مردم شریر و فاسد بپرهیز که طبعت به طور ناخودآگاه بدی و ناپاکی را از طبع منحرف می دزدد، در حالی که تو از آن بی خبری.

و امام صادق علیه السلام  نیز در بیانی نورانی پیرامون آثار سوء رفاقت با افراد ناسالم می فرمایند:

«مَنْ‏ یَصْحَبْ‏ صَاحِبَ‏ السَّوْءِ لَا یَسْلَم‏»(  تحف العقول، النص، ص: 376)کسی که با رفیق بد هم نشین شود، سالم نمی ماند (و سرانجام به ناپاکی آلوده می شود).

 

آموزش نیکى کردن فرزندان به پدر و مادر

آموزش نیکى کردن فرزندان به پدر و مادر

 

در دوران ابتدایی شکل گیری شخصیت کودک لازم است نسبت  به آموزش تعالیم زیربنایی حیات انسانی به فرزندان توجه ویژه ای داشت ، چرا که اگر آن تعالیم زیربنایی در دوران کودکی  به آنها آموزش داده نشود یادگیری آن در سایر دوران ها بسیار سخت بوده و چه بسا بعید باشد که آنها را فراگرفته و عملیاتی کند. لذا لازم است والدین در همان زمان های ابتدایی تربیت کودکان آنها را مورد تعلیم آداب  ضروری دین قرار دهند  .

یکی دیگر  از مهمترین و زیربنایی ترین تعالیم آموزشی به کودکان که رعایت آن از مهمترین برنامه های تکامل است شناخت و رعایت حقوق والدین و نیکی به آنها می باشد ، خدای متعال در قرآن کریم در این باره می فرماید : 

«وَ قَضى‏ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍ‏ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا کَرِیماً* وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کَما رَبَّیانِی صَغِیراً».(سوره اسراء  ، آیه 23و24 )    پروردگار تو مقرّر کرد که جز او را مپرستید و به‏ پدر و مادر نیکى کنید. اگر یکى از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالمندى رسیدند، به آنها [حتى‏] افّ مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها به شایستگى سخن گوى و از سر مهربانى، بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو: پروردگارا! آن دو را رحمت کن، چنان که مرا در خُردى پروردند.

 ملاحظه می شود که خدای متعال پس از امر به عبودیت امر به احسان و نیکی کردن به والدین می کند و برخی از مصادیق کامل احسان به ایشان را ذکر می کند لذا فهمیده می شود که بعد از عبدیت الهی ضروری ترین حقی که باید شناخته شده و رعایت شود حقوق مربوط به والدین است .

اما در این جا بحث در این است که چگونه کودکانمان را آموزش داده و متقاعد کنیم که نسبت به رعایت  حقوق والدین نهایت تلاش خود را مبذول دارند .

در این رابطه لازم است از ابتدای کودکی به زبانی ساده  مضامین  برخی از آیات و روایاتی که در این رابطه وارد شده است را برای او بیان کنیم و به او بفهمانیم که این بیانات کلمات خدای متعال  و بزرگان دین ما است تا فکر نکند که پدر  و مادر برای خودخواهی این ها را می گویند .

اگر مقدمات تولد کودک به خوبی رعایت شده باشند محبت و ابهت عظیمی نسبت به خداوند متعال و ائمه اطهار علیهم السلام در او وجود دارد و به صرف این که گفته شود این مطالب را خداو امامان فرموده اند تاثیرات تربیتی خود را در وجود فرزند می گذارد ،

بر این اساس برخی ازآیات و  روایاتی که در باب رعایت حقوق والدین و احترام به ایشان است را در ذیل به صورت خلاصه ذکر می کنیم تا به زبانی ساده توسط والدین  برای کودکان بیان شود 

خدای متعال در قرآن فرمود :

«وَ قَضى‏ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً »».(سوره اسراء  ، آیه 23 )    پروردگار تو مقرّر کرد که جز او را مپرستید و به‏ پدر و مادر نیکى کنید.

پیامبر اکرم  صلى الله علیه و آله فرمود :

«رِضا اللَّهِ فی رِضا الوالِدِ، وسَخَطُ اللَّهِ فی سَخَطِ الوالِدِ».( نهج الفصاحة ، ص: 502) خشنودى خدا در خشنودى پدر است و ناخشنودى خدا در ناخشنودى پدر.

هم چنین آن حضرت  صلى الله علیه و آله‏- در پاسخ به سؤال از حق پدر و مادر بر فرزندانشان- فرمود :

 « هُما جَنَّتُکَ ونارُکَ.»( الترغیب والترهیب:ج 3/ص316/ ح10.) آن دو، بهشت و دوزخ تو هستند.

هم چنین فرمود : 

«مَنْ‏ سَرَّهُ‏ أَنْ‏ یُمَدَّ لَهُ‏ فِی‏ عُمُرِهِ‏ وَ یُبْسَطَ لَهُ فِی رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ أَبَوَیْهِ فَإِنَّ صِلَتَهُمَا مِنْ طَاعَةِ اللَّهِ.»( عدة الداعی و نجاح الساعی، ص: 85) کسى که دلش مى‏خواهد عمرش طولانى شود و روزى‏اش فراخ و گسترده گردد، باید به پدر و مادرش نیکى کند، چون رسیدگى به آنان! طاعت حق محسوب مى ‏گردد».

و به نقل از ابن مسعود-:

«عن رسولِ اللَّهِ صلى الله علیه و آله- وقد سَألَهُ ابنُ مَسعودٍ عَن أحَبِّ الأعمالِ إلَى اللَّهِ تعالى‏-: الصَّلاةُ على‏ وَقتِها. قلتُ:ثُمّ أیٌّ؟ قالَ: بِرُّ الوالِدَینِ.» ( الترغیب والترهیب:ج 3/ص314/ ح1.)پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در پاسخ به سؤال [من‏] از محبوبترین کارها نزد خداوند متعال فرمود: نمازِ به وقت. عرض کردم: سپس چه؟ فرمود: نیکى به پدر و مادر.

امام على علیه السلام فرمود :

« بِرُّ الوالِدَینِ أکبَرُ فَریضَةٍ.»( غرر الحکم و درر الکلم، ص: 312)نیکى به پدر و مادر، بزرگترین وظیفه است.

امام زین العابدین علیه السلام‏ نیز در دعا براى والدین خود فرمود :

 « اللّهُمّ اجعَلْنی أهابُهُما هَیبَةَ السُّلطانِ العَسُوفِ، وأبَرُّهُما بِرَّ الامِّ الرَّؤوفِ، واجعَلْ طاعَتی لِوالِدَیَّ وبِرِّی بهِما أقَرَّ لِعَینَیَّ مِن رَقدَةِ الوَسنان، وأثلَجَ لِصَدری مِن شِربَةِ الظَّمآنِ؛ حتّى‏ اوثِرَ على‏ هَوایَ هَواهُما.» (الصحیفة السجّادیّة: الدعاء 24)بار خدایا! مرا چنان گردان که از پدر و مادرم بترسم، مانند ترسیدن از سلطان بیرحم و با آنان مثل یک مادر مهربان خوشرفتار باشم و فرمانبردارى و نیکوکاریم به آنان را براى دیدگانم لذّتبخش‏تر از خوابى قرار ده که شخص بسیار خسته خواب گرفته از آن مى‏برد و براى سینه‏ام گواراتر از نوشیدن آبى که تشنه‏کام مى‏نوشد، تا خواسته آنان را بر خواسته خود برگزینم.

 هم چنین از امام صادق علیه السلام  نقل شده که آن حضرت :

«فی قَولِهِ تعالى‏:«وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»-: الإحسانُ أن تُحسِنَ صُحبَتَهُما، وأن لا تُکَلِّفَهُما أن یَسألاکَ شَیئاً مِمّا یَحتاجانِ إلَیهِ وإن کانا مُستَغنِیَینِ».( الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏2، ص: 157) درباره آیه «و به پدر و مادر نیکى کنید»- فرمود: نیکى کردن، این است که با آنان خوشرفتارى کنى و اجازه ندهى که مجبور شوند آنچه را نیاز دارند اظهار کنند و از تو بخواهند، اگرچه بى‏نیاز باشند [بلکه پیش از آنکه مجبور به اظهار نیاز خود شوند آن را برطرف ساز].

هم چنین در حدیثی دیگر از امام صادق علیه السلام این گونه وارد شده است که فرمودند :

 « بَرُّوا آباءکُم یَبَرَّکُم أبناؤکُم».( الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 554) با پدرانتان خوش رفتار باشید، تا فرزندانتان با شما خوشرفتارى کنند.

امام رضا علیه السلام نیز فرمود :

« إنّ اللَّهَ عَزَّوجلَّ ... أمَرَ بِالشُّکرِ لَهُ ولِلوالِدَین، فمَن لَم یَشکُرْ والِدَیهِ لَم یَشکُرِ اللَّهَ».( عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏1، ص: 258) خداوند عزّوجلّ ... به سپاسگزارى از خود و پدر و مادر فرمان داده است. پس هر که از پدر و مادرش سپاسگزارى نکند، از خداوند سپاسگزارى نکرده است.

آموزش آداب غذا خوردن با ذکر خدا به کودکان

آموزش آداب غذا خوردن با ذکر خدا به کودکان     

 

یکی از دستور العمل های دین مبین اسلام که انسان را در مسیر تعالی قرار می دهد توجه ویژه به غذا خوردن است ، این توجه دایره وسیعی را شامل می شود ، از توجه به نوع غذا که حلال است یا حرام تا این که آن غذا با چه حالاتی خورده شود . در این رابطه یکی ازمراقبت های اصلی که از همان کودکی لازم است فرزندان خود را بر رعایت آن آموزش دهیم ذکر خدا را بردن است ، یعنی هنگامی که خواستند غذا بخورند ابتدا نام خدا که منعِم اصلی ایشان است را بر زبان بیاورند و بعد از آن اقدام به غذا خوردن کنند .

برای آموزش این کار ابتدا لازم است کودکان را از لحاظ فکری آماده کنیم به این که نعمت دهنده اصلی که خدای متعال است را به آنها متذکر شویم و بعد از آن این دستور العمل رسول اکرم صلی الله علیه و آله  را برای ایشان با زبان کودکانه بخوانیم :

  پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و سلم به امیر المؤمنین علی علیه السلام فرمود یا علی  وقتی  سر  سفره برای غذا خوردن  نشسته ای  یکی  از آداب  این است که با بسم الله غذا خوردن را شروع کنی  

« یَا عَلِیُ‏ إِذَا أَکَلْتَ‏ فَقُلْ‏ بِسْمِ‏ اللَّهِ‏ وَ إِذَا فَرَغْتَ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ فَإِنَّ حَافِظَیْکَ لَا یَسْتَرِیحَانِ مِنْ أَنْ یَکْتُبَا لَکَ الْحَسَنَاتِ حَتَّى تَنْبِذَهُ عَنْکَ.»(مکارم الأخلاق، ص: 142)   یا على بهنگام غذا خوردن: (بسم اللَّه) و بعد از غذا (الحمد للَّه) بگو، که فرشتگان موکل بر تو تا پایان غذا از نوشتن ثواب براى تو بیکار نمانند.

ای فرزندم    وقتی سر سفره خواستی لقمه ای برای خوردن برداری  بگو« بِسْمِ‏ اللَّهِ » و وقتی هم دست از غذا  برمی داری  بگو« الْحَمْدُ لِلَّهِ »، اگر این دو کار  را انجام دهی ملائکه کرام الکاتبین که حافظین  انسان اند و کرامات تو را می نویسند تا هنگامی که سفره را از  خود دور  نکرده ای برای تو حسنه می نویسند  .

فرزندم با این کار  رنگ خدا به لقمه هایت می زنی  و با تکرار این کار خدایی می شوی  .

  این دستورات  بسیار سازنده اند به شرط این که  انسان به آنها عمل کند  یعنی  هنگام غذا خوردن خودش را سر سفره ی خدا ببیند ، با  یاد و نام خدا شروع و با یاد و نام خدا نیز تمام کند

 آموزش  این تعلیم ارزشمند و تذکر صحیح آن کافی است تا عمری فرزندمان را با توجه سر سفره خدا بنشانیم و درب هزاران رحمت الهی را به روی او بگشاییم و خدا می داند که همین امر چه تاثیری در حیات او خواهد داشت . 

ملاک های انتخاب دوست خوب 1 - سلامت فکر و اعتقاد

ملاک های انتخاب دوست خوب 1 -  سلامت فکر  و اعتقاد 

 

در قبل ضرورت انتخاب دوست خوب و آثار منفی دوستی با افراد ناسالم بیان شد ، اما آن چه که بسیار مهم است والدین به فرزندانشان آموزش دهند این است که آنها باید براساس چه معیار و ملاک هایی اقدام به انتخاب دوست کنند ، آیا هر کس که ظاهری زیبا و جذاب داشت لیاقت دوستی را دارد ؟ یا آن که ملاک هایی دیگر جز آراستگی ظاهری مهم اند ؟

در جواب باید گفت که در دین اسلام و آموزه هایی که از سوی خیرخواهان معصوم به مارسیده است معارف بسیار نابی در این باره بیان شده است ، یکی از اصلی ترین اموری  که از اهمیت بسیاری در رابطه با دوست یابی مهم است و روایات نیز بدان اشاره دارند سالم بودن فکر و اعتقادات افرادی است که انسان می خواهد با آنها دوست شود !

امیر المؤمنین علی علیه السلام در بیانی به حارث همدانی می فرمایند :

«احْذَرْ صَحَابَةَ مَنْ یَفِیلُ‏ رَأْیُهُ وَ یُنْکَرُ عَمَلُهُ فَإِنَّ الصَّاحِبَ‏ مُعْتَبَرٌ بِصَاحِبِه‏ِ»(نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 460) از رفاقت با کسانی که افکارشان خطا و اعمالشان ناپسند است دوری کن، همانا آدمی به اخلاق و سیره رفیقش خو می گیرد (و به افکار و اعمال وی معتاد می شود.(

با در نظر گرفتن این مطالب باید به فرزندان خود از سر خیر خواهی بگوییم :

بنابر این ای فرزندم  این نصیحت امام علی علیه السلام  را که در عالم کسی مانند ایشان خیر خواه بشریت نیست آویزه گوش خودت کن و اگر دیدی کسی رفتار زشت و ناپسند انجام می دهد محبت او را از دل هودت بیرون کن و از همراهی  و هم نشینی با او دوری کن ! مراقب باش در دام اعمال زشت او نیافتی که از عاقبت به خیری دور می شوی !

ای فرزندم بدان که دوست تو جزئی از وجود توست ، مبادا دوستی انتخاب کنی که جاننت را به خطر بیاندازد ، هر انسان با دوستانش شناخته می شود ، مبادا دوستی انتخاب کنی که افراد دیگر وقتی آنها را دیدند بگویند تو نیز مانند دوستانت اهل گناه و رفتار های سوء هستی ، و مبادا دوستی انتخاب کنی که با اعمال زشتش تو را از دین و مذهب حق که تو را به سعادت می رساند دور کند  به این بیانات امام صادق علیه السلام  که امام و پیشوای ماست گوش بپار  و با جان آن را بفهم ، که کلامی حق است :

«لَا تَصْحَبُوا أَهْلَ الْبِدَعِ وَ لَا تُجَالِسُوهُمْ فَتَصِیرُوا عِنْدَ النَّاسِ کَوَاحِدٍ مِنْهُمْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْمَرْءُ عَلَى‏ دِینِ‏ خَلِیلِهِ‏ وَ قَرِینِهِ‏.»(الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏2، ص: 375) با اهل بدعت (کسانی که امور ناشایست انجام می دهند)رفاقت و همنشینى نکنید (که اگر این کار را کردید) نزد مردم همچون یکى از آنها محسوب می شوید، رسول خدا (ص) فرمود: انسان بر دین و مدهب دوست و رفیق خود است.

ای فرزندم مراقب باش نعمت عظیم محبت اهل بیت علیهم السلام را که نعمتی عظیم است و خدای متعال آن را به هر کسی نمی دهد را با دوستی نا اهلان از دست ندهی !!

 

پس نوح با بدان بنشست خاندان نبوتش گم شد     

سگ اصحاب کهف  در پی مردم شد و آدم شد

 

 

تذکر آثار سوء دوست بد

نقش دوست در تربیت فرزند 2-تذکر آثار سوء دوست بد

 

دوست تاثیر بسزایی در شخصیت و آینده فردی  و اجتماعی فرزندان دارد ، سنین  نوجوانی و جوانی دوره دوستیابی  و ارتباط با محیط اطراف برای فرزندان است  و ایشان میلی وصف ناپذیر برای ارتباط با دیگران مخصوصا گروه همسالان خود دارند ، از آن جا که ارتباط محافظت نشده در ارتباط فرزندان با افراد دیگر می تواند زندگی آنها را تهدید کند بر والدین لازم است تا به فرزندان خود در امر انتخاب دوست یاری رسانده و با نصیحت و خیر خواهی  و تذکر اموری  که در این امر ضروری هستند راه صحیح را به آنها معرفی کنند . بر این اساس اموری که لازم است در امر دوست یابی به فرزندان آموزش داده شود را بیان می کنیم :

 

تذکر آثار سوء دوست بد

باید به فرزندانمان بگوییم که :

رفیق ناشایست در میان دوستان خوب، به میوه ای تشبیه شده است که در میان میوه های سالم در جعبه ای قرار دارد؛ همان طور که یک میوه کرم خورده و خراب می تواند میوه های زیادی را از بین ببرد، یک رفیق ناسالم نیز بسیاری از اطرافیان خود را به صفات و ویژگی های ناپسند خود متمایل می سازد.بنابر این باید در انتخاب دوست دقت بسیاری داشت ، حضرت علی علیه السلام نیز در این رابطه می فرماید:

« مَنِ اتَّخَذَ أَخاً مِنْ غَیْرِ اخْتِبَارٍ أَلْجَأَهُ الِاضْطِرَارُ إِلَى مُرَافَقَةِ الْأَشْرَارِ »(غرر الحکم و درر الکلم، ص: 648)کسی که ناسنجیده با دیگران پیمان دوستی می بندد، ناچار باید به رفاقت اشرار و افراد فاسد تن در دهد.

بنابر این ای فرزندم لازم است تا در انتخاب دوست دقت بسیاری به کار برده و هر فردی را به عنوان دوست برای خود انتخاب نکنی و اجازه ندهی که محبت و دوستی هر کسی به دلت راه پیدا کند ، اگر به این امور توجه نکردی و دوستی انسانهای نا اهل را انتخاب کردی هم در  دنیا و هم در آخرت گرفتار خواهی شد !

چه بسیار انسانهای سالم که با هم نشینی دوستان بد سرمایه زندگی دنیایشان بر باد رفته و چه بسیار افراد معتادی که اولین بار مواد مخدر را از دست دوستان ناباب گرفته اند و چه بسیار انسانهایی که با وسوسه های دوستان ناسالم در دام گناه های بزرگی افتاده اند ، همان ها که در روز قیامت خدای متعال شرح حالشان را این گونه به تصویر کشیده است

 ﴿إِنَّ اَللّهَ لَعَنَ اَلْکافِرِینَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِیراً* خالِدِینَ فِیها أَبَداً لا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَ لا نَصِیراً *یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی اَلنّارِ یَقُولُونَ یا لَیْتَنا أَطَعْنَا اَللّهَ وَ أَطَعْنَا اَلرَّسُولاَ* وَ قالُوا رَبَّنا إِنّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ کُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا اَلسَّبِیلاَ  ﴾ (سوره أحزاب‏، آیه 64-67)   خداوند کافران را لعن کرده (و از رحمت خود دور داشته) و برای آنان آتش سوزاننده‌ای آماده نموده است،در حالی که همواره در آن تا ابد می‌مانند، و ولیّ و یاوری نخواهند یافت!در آن روز که صورتهای آنان در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از کار خویش پشیمان می‌شوند و) می‌گویند: «ای کاش خدا و پیامبر را اطاعت کرده بودیم!»و می‌گویند: «پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند!

 

این جا است که در قیامت دوستانی که بر اساس راهنمایی های خیرخواهان الهی انتخاب نشده اند به دشمنی و برائت از یکدیگر اقدام می کنند !

﴿ اَلْأَخِلاّءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ اَلْمُتَّقِینَ﴾   (سوره زخرف، آیه 67) دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزگاران!

 

پس ای فرزندم بسیار مراقب باش که با چه کسی دوستی می کنی ! مبادا شیرینی و لذت های خیالی دوستی با نا اهلان تو را از عذاب های سخت و نفس گیر قیامت و رسوایی های این دنیایی اش غافل کند ، خوب فکر کن و ببین با چه کسی دوست می شوی ؟ آیا دوستت تو را به سوی بهشت میبرد یا به سوی جهنم ؟ دوستی با او موجب عزت و سربلندی تو در دنیا و آخرت می شود یا باعث سرافکندگی  و شرمندگی تو !!

 

 

 

 

 

نقش دوست در تربیت فرزند 1

نقش دوست در تربیت فرزند 1

پس از آن که کودک دوران خرد سالی و کودکی را که بیشتر از آن که تحت تاثیر محیط باشد خانواده روی او اثر می گذارد را سپری نمود و در وادی نوجوانی وارد شد ، تاثیرات محیطی و افراد جامعه بر روی او بیش از تاثیر افراد  و محیط خانواده خواهد بود ، کودکی که تا دیروز تمامی کار های خود را زیر نظر والدین انجام می داد از این پس خود را مستقل از آنها دیده و سعی می کند خود به تنهایی و مستقل از خانواده تصمیم گیری کند و لذا شاهد هستیم که در این دوران والدین نمی توانند نظارتی جامع بر فرزندان خود داشته باشند ، این امر در دوران جوانی به نهایت درجه خود می رسد تا جایی که وقتی فرزند به سنین بیست سالگی  و بالاتر  می رسد دیگر نمی توان او را با روش هایی که در سنین قبلی کنترل می شد کنترل کرد ، این دوران زمان ظهور ملکات و اخلاقیاتی است که والدین در سنین قبلی در فرزند ایجاد کرده اند و هر چه در آن دوران کاشته اند در این زمان به محصول می نشیند ، لذا تربیت در این دوران دیگر به نحو آموزشی و اجباری  نیست بلکه والدین باید آن شیوه را ترک کرده و تنها در صدد اندرز  و تذکر تعالیمی بر آیند که در دوران  کودکی به او  آموزش داده بودند ، که به این ترک شیوه تربیت قبلی نوجوانان  در روایات به این نحو اشاره شده است :

رسول اکرم صلی الله علیه و آله  در بیانی نورانی فرمود :

« احْمِلْ صَبِیَّکَ حَتَّى یَأْتِیَ عَلَیْهِ سِتُّ سِنِینَ ثُمَّ أَدِّبْهُ فِی الْکِتَابِ سِتَّ سِنِینَ ثُمَّ ضُمَّهُ إِلَیْکَ سَبْعَ سِنِینَ فَأَدِّبْهُ بِأَدَبِکَ فَإِنْ قَبِلَ وَ صَلَحَ وَ إِلَّا فَخَلِّ عَنْهُ. »(مکارم الأخلاق، ص: 222) فرزندت را تا شش سال رها کن، و 6 سال به کتاب تربیتش کن، بعد هفت سال با خود همراه ببر و ادب یادش ده، اگر قبول ادب کرد و صالح شد که خوب و گر نه بخودش واگذار.

همچنین در بیانی دیگر فرمود :

«‏ الْوَلَدُ سَیِّدٌ سَبْعَ سِنِینَ وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنِینَ وَ وَزِیرٌ سَبْعَ سِنِینَ فَإِنْ رَضِیتَ أَخْلَاقَهُ لِإِحْدَى وَ عِشْرِینَ وَ إِلَّا فَاضْرِبْ عَلَى جَنْبِهِ فَقَدْ أَعْذَرْتَ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى»(مکارم الأخلاق، ص: 222) فرزند تا هفت سال حاکم است (یعنى آزاد) و تا هفت سال بنده است (یعنى باید کاملا تحت تربیت باشد)، و هفت ساله سوم وزیر است (باید مورد مشورت قرار گیرد)، اگر در 21 سالگى اخلاقش رضایت بخش شد، که بهتر و گر نه او را رها کن که در نزد خدا معذورى.

بدیهی است که مراد روایت این است که  بعد از سنین 19 الی 21 سالگی والدین باید دست از تربیت دوران کودکی بردارند و بر اساس آیات امر به معروف  و نهی از منکر تنها بر والدین لازم است که فرزندان را موعظه کرده و آموزش های قبلی را به آ« ها تذکر دهند تا اگر آنها فراموش کرده بود به یاد بیاورد

در دوران نوجوانی و اوائل جوانی  فرزند به دنبال آزادی های خاصی است و دوست دارد با دیگر افراد جامعه ارتباط آزاد تری برقرار کند و لذا شروع به انتخاب دوستانی از هم سالان خود می کند در این هنگام بر والدین لازم است تا آموزه های مربوط به انتخاب دوست را با زبانی دوستانه به نحوی که کودک درک کند این مطالب به نفعش هستند برای او بازگو کنند .

ابتدا خود والدین باید بدانند که دوستان در شکل دهی به شخصیت انسان ها به ویژه در سنین نوجوانی و جوانی بسیار تاثیر گذار هستند و نسبت به آموزش صحیح به فرزندان در این رابطه نباید غفلت بورزند چرا که دوستان شایسته و خوب در هدایت فرزندانشان به سوی کمال و سعادت تأثیرگذارند و دوستان ناشایست نیز با انحراف آنها و کشیده شدن به طرف ناهنجاری های اخلاقی و اعتقادی آثار جبران ناپذیری به روی آنها بر جای می گذارند.

بنابر این ضرورت دارد والدین پس از این که ضرورت  این مطالب را به خوبی درک کردند آن را به فرزندان بفهمانند و در صدد انتقال معارفی باشند که در مقالات بعدی به آنها اشاره می شود .

پرورش عواطف در کودکان

پرورش عواطف در کودکان 

 

انسان موجودی دارای احساسات خاص و متعالی است ، خدای متعال نیاز به محبت را در فطرت انسان قرار داده است ، هم باید به او محبت شود و هم باید به دیگران محبت کند ، خدای متعال با امر به مدیریت این غریزه فطری در وجود انسان او را وادار می کند تا با نیروی عقل محبت های خود را تعالی ببخشد ، آن را از توجه دادن به عالم ماده به وجود های الهی متوجه کند و به خدا و خدا گونه ها محبت داشته باشد تا با این مدیریت محبت در درجات ایمان سیر کند تا برسد به جایی که فرمود :

﴿اَلَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّهِ ﴾ (سوره بقرة، آیه 165)  آنها که ایمان دارند، عشقشان به خدا، شدیدتر است. 

پس باید سرمایه فطری محبت را در مسیر تعالی قرار داد ، البته این فرایند مقدس ریشه در عوامل اختیاری  خانوادگی و اجتماعی داشته که تمامی آنها باید به خوبی محقق شوند تا شاهد آماده شدن بستری باشیم که در آن عاشقان خدا تربیت می شوند .

برای این که محبت انسان در مسیر تکامل قرار گیرد والدین باید از دوران کودکی نهال مقدس محبت الهی را در وجود او بکارند تا کودک بتواند در مسیر محبت الهی گام برداشته و محبتش بیشتر شود .

 بر اساس این مطالب باید دانست عواطف از مهم ترین محرکات انسان برای عمل است که از نخستین روزهای مرحله شیرخوارگی بروز یافته و به تدریج در طول سالهای عمر کودک که محیط اجتماعی اش گستره بیشتری پیدا می کند، به رشد خود ادامه می دهد.

محبت فرع بر علم و معرفت است و انسان به صورت ذاتی به اموری که کمالی در آنها وجود دارد محبت پیدا می کنند ، لذا اگر بخواهیم در کودکان نسبت به امری محبت ایجاد کنیم باید کمالاتی که در آن شی وجود دارد را به خوبی به ایشان معرفی و ارائه کنیم تا کودک بر اساس عقلانیت نسبت به یک امر محبت پیدا کند .

 

در ابتدا باید عواطف کودک را نسبت به اعضاء خانواده یعنی پدر  و مادر افزونی بخشید ،چون زمانی که کودک نسبت به والدین احساس محبت داشته باشد سخنان آنها را در تمامی امور با جان و دل می پذیرد و مسیر را برای رشد معنوی و مادی او فراهم می کند ، در این رابطه باید دانست که بهترین وسیله و راه رشد دادن عواطف کودک توسط والدین آن است که کودک احساس کند در دریای مهر و محبت پدر و مادر غوطه ور است و آنان تمام نیازهای مادی و معنوی او را فراهم می کنند  هنگامی که کودک به چنین احساسی دست یابد، بی گمان ارتباط عاطفی ای با منشأ این محبت و مهربانی؛ یعنی پدر و مادر پیدا می کند و اعتماد و اطاعتش نسبت به آنها بیشتر شده و به همین دلیل پذیرای افکار، مقاصد، خواسته ها و الگوهای آنان خواهد گردید.

به همین دلیل است که در سیره اهل بیت علیهم السلام مشاهده می شود که آن حضرات در محبت کردن به کودکان توجه ویژه ای داشته و همواره کودکان خود را می بوسیده اند و در رفع نیاز های آنها به خوبی تلاش می کرده اند .

 امام علی علیه السلام  از خاطرات شیرین دوران کودکی خود زمانی که نزد رسول اکرم صلی الله علیه و آله  زندگی می کردند  چنین یاد می کند:

« وَضَعَنِی فِی  حِجْرِهِ وَ أَنَا وَلَدٌ یَضُمُّنِی إِلَى صَدْرِهِ وَ یَکْنُفُنِی فِی فِرَاشِهِ وَ یُمِسُّنِی جَسَدَهُ وَ یُشِمُّنِی عَرْفَهُ‏ وَ کَانَ یَمْضَغُ الشَّیْ‏ءَ ثُمَّ یُلْقِمُنِیه‏» (نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 300)زمان کودکى مرا در کنار خود پرورش داد، و به سینه‏اش مى‏ چسبانید، و در بسترش در آغوش مى ‏داشت، و تنش را بمن مى‏ مالید، و بوى خوش خویش را بمن مى‏ بویانید، و خوراکى جویده در دهان من می نهاد (چنانکه پدر نسبت به فرزند کند)

 

که تمامی این رفتار ها برای تقویت محبت و تکامل بخشیدن آن صورت می گرفته است .

ما نیز باید راهی برای گسترش دایره محبت هایمان با فرزندانمان باشیم ، البته باید مراقب بود که از محبت افراطی پرهیز کرد که این محبت افراطی راه سعادت را به روی همه انسانها چه والدین و چه فرزندان می بندد و در آیات قرآن کریم و روایات به شدت از این محبت افراطی منع شده است .

وقتی والدین با محبت عادلانه و صحیح کودک را عاشق خود کردند  قدرت سلطه و نفوذ بر عواطف کودک را یافته، خواهند توانست آنها را به جهت صحیحی سوق داده و تجربیات و فعالیتهایش را ـ به ویژه در هنگام بازی ـ به فرمان خود بگیرند. در این صورت است که عمل پرورش و تهذیب عواطف کودک، هماهنگ با مفاهیم و ارزشهای شایسته به انجام می رسد و میان انواع مختلف عواطف درونی او تعادل و توازن برقرار می گردد.

 

مهم ترین عاطفه شایسته پرورش در کودک، عاطفه خداپرستی است. اگر کودک بدین باور برسد که خدای تعالی سرچشمه هر نعمت و احسان و بخششی است و اوست که نعمتهای جاودانی را در بهشت برای شایسته کرداران و فرمانبران اوامرش قرار داده، احساس محبت و اعتماد به خداوند و تقدیس او در وجودش بارور می شود.

همچنین وظیفه والدین است که عاطفه کودک را نسبت به رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ و دیگر پیامبران و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ تقویت کنند و بهترین شیوه این کار حکایت هدفمندِ قصه زندگی آنهاست  ، که وقتی والدین آن داستانها را از سر محبت و با ایمان درونی به کودکان بیان کنند کودکان از سر محبتی که به والدین دارند آن داستان ها را باور کرده و به مرور زمان محبتشان به اولیاء الهی بیشتر می شوند .

«روش قصه گویی از بهترین روشهای پرورش عواطف است؛ به ویژه قصه هایی که با سطح ادراکی و قدرت عقلی کودک هماهنگ باشد.»

پس  بیایید برای کودکانمان با عشق داستان بگوییم .

پاسخ به سوالات جنسی کودکان

تربیت جنسی کودکان 3 - پاسخ به سوالات جنسی کودکان

 

پس از آن که کودکان در سنین ابتدایی رشد توانایی سخن گفتن و قدرت فکر کردن را بدست آوردند به طور طبیعی سؤالهایی درباره بسیاری از امور مطرح می کنند که بخشی از آنها مربوط به  امور جنسی است ؛ مثلاً از چگونگی آفرینش خود در شکم مادر، و اختصاص مادر ـ نه پدر ـ به بارداری، و چگونگی ولادت کودک سؤال می کند.  همچنین از علت عدم حاملگی دختر بچه ها و زنان غیر شوهردار و تفاوت میان مرد و زن و دلیل آن و بسیاری امور دیگر سوالات زیادی می پرسد .

در این دوران بر والدین لازم است تا کودکان را از پرسیدن این گونه سوالات منع نکنند و هیچ واهمه ای از این دست سوالات نداشته باشند بلکه باید با عفت و پاکدامنی  و به اندازه فکر کودکان به آنها جواب بدهند و به هیچ عنوان نباید از پاسخ قانع کننده به کودکان خود داری و غفلت ورزند زیرا اگر والدین به این  پرسشها پاسخ لازم و شایسته ای ندهند، آنان سراغ دیگران می روند و دیگران با پاسخهای ناکافی و صریح درد سرها و اضطراب و نگرانیهایی را برای کودکان بوجود می آورند . بنابراین، والدین وظیفه دارند در برخورد با چنین پرسشهایی، آمادگیهای لازم را در خود ایجاد و با جوابهای معقول و آرامبخش، اعتماد و اطمینان کودکان را به خود جلب کنند و روحیه پرسشگری آنان را ارضا نمایند نه این که سوالات ایشان را بی جواب بگذارند .

مثلا  اگر کودک از چگونگی حاملگی سؤال کرد، باید به او گفته شود : «خدای متعال کودک را در شکم مادرش قرار می دهد.»؛ و اگر پرسید: چرا بعضی زن هستند و بعضی مرد؟ باید به او گفته شود : « تو پسری و مثل پدرت هستی؛ تو دختری و مثل مادرت.» یا گفته می شود:«خدا خواست که  بعضی از بچه ها پسر و بعضی دیگر دختر باشند » .

خلاصه آن که در مورد سوالات کودکان باید به نحوی کلی و بدون پرداختن به جزئیات پاسخ گفت  تا کودک قانع شده و از ادامه پرسش و جست و جو گری از دیگران دست بردارد .

البته در بساری از موارد کودکان بر پرسش ها خود اسرار می ورزند  در این هنگام لازم است والدین با زرنگی شرایط را به نحوی آماده کنند که حواس کودکان به امور دیگری منعطف شود تا از سوالات قبلی خود دست بردارد .

در بسیاری از موارد لازم است شرایط را به نحوی برای کودکان فراهم کنیم که ایشان از طرح پرسشهایی این چنین خود داری کنند ، برای این کار لازم است به او اد دهم ، به کاری که بدردش نمی خورد فکر نکرده و از آن چه که برای او اثر  و فائده ای ندارد پرهیز کند در این رابطه لازم است از زبان اهل بیت با ایشان صحبت کنیم و بگوییم که اهل بیت علیهم السلام از علم و دانشی که فایده ندارد پرهیز کرده و از مشغول شدن به آن خدا پناه می بردند ، لازم است که به آن ها این کلام را بفهمانیم که پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله در دعایی خطاب  به خدای متعال فرمود :

«اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ »(کنز الفوائد، ج‏1، ص: 385) خدایا به تو پناه می برم از  علمى که نفع نبخشد .

این جاست که کودک ما با پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله  هم عالم شده و اگر درست به او توجه کرده باشیم از تفکر به سوالات بی فایده امتناع می ورزد .

 

تاثیر روابط زناشویی والدین بر تربیت جنسی فرزندان 2

تربیت جنسی کودکان 2 - تاثیر روابط زناشویی والدین بر تربیت جنسی فرزندان  2

در مقاله قبلی بیان شد که روابط زناشویی والدین روی فرزندان اثر می گذارد و این امر اختصاص به نوزاد یا غیر نوزاد ندارد هم چنین تذکر داده شد که باید تمامی روابط زناشویی را از ایشان مخفی نمود ، کودکان پس از سپری کردن دوران خردسالی و ورود به دوران کودکی وارد عالم بازی می شوند و معمولا هنگامی که با کودک جنس مخالف خود روبه رو می شوند اقدام به بازی عروس - دامادی  می کنند ، در این هنگام لازم است دانست که کودکان آنچه را از عمل جنسی والدین شاهد بوده اند، یا آن که در رسانه های تصویری مشاهده کرده اند  انجام خواهند داد و در مراحل بعدی عمرشان نیز آن را تکرار خواهند کرد .

بر این اساس لازم است والدین حتی کوچکترین امور جنسی را  از کودکان مخفی نگه دارند و نگذارند چشمان آنها به رسانه های مستهجن بیافتد .

هم چنین باید مراقب بود تا  از امور جنسی نزد کودکان سخنی گفته نشود چرا که  چنین گفت و گوهایی کنجکاوی کودکان را در مورد مسائل جنسی بیشتر می سازد و موجب می شود در مورد این مسائل از سایر افراد هم سالان و یا حتی افراد بزرگ تر از خود و غریبه ها سوالاتی بپرسند و ناخواسته در دام آفت های خطر ناکی بیافتند و مورد اذیت و آزار افراد دیگر قرار بگیرند .

هم چنین باید مراقب روابط کودکان با سایر هم سالان خود بود و  نگذاشت که رفتار های جنسی ولو در بازی هایشان صورت بگیرد به همین دلیل است که در برخی از روایات به این مطلب اشاره شده که در بدو هوشیاری نسبی کودکان باید محل خواب ایشان از یکدیگر جدا شود تا شرایط برای ایجاد ارتباط جنسی و لو به اندازه لمس کردن اندام های یکدیگر  فراهم نشود :

رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ فرمود:

«أَنَّهُ یُفَرَّقُ بَیْنَ الصِّبْیَانِ فِی الْمَضَاجِعِ لِسِتِّ سِنِین‏»( من لا یحضره الفقیه، ج‏3، ص: 436) باید در شش سالگی میان کودکان در بستر خواب، جدایی افکنده شود .

این دستور ـ جدا کردن کودکان ـ مطلق است؛ یعنی بچه های پسر را از پسر، دختر را از دختر، و دختر و پسر را نیز از یکدیگر جدا سازید و فرقی بین نوع آنها گذاشته نشده است .

هم چنین باید دقت داشت در زمان حاضر که سینما، تلویزیون، ویدئو، [ماهواره و دستگاههای صوتی و تصویری دیگر[ رو به ازدیاد نهاده نیاز شدیدتری نسبت به دور نگه داشتن کودکان از انگیزش جنسی احساس می شود و باید مراقب بود که کودکان در معرض تهاجم های فکری  و جنسی  دشمنان بشریت قرار نگیرند .

متاسفانه بسیاری از والدین از آثار سوء شبکه های بی بند و بار بر فرندانشان که بسیاری از آنها محتواهای غیر اخلاقی به نمایش در می آورند غافل اند و نمی دانند که این فیلم ها چه آثار سوئی بر تحصیل ، رفتار های اجتماعی  و خلاصه در دنیا و آخرت آنها دارد ، اگر والدینمی دانستند که بسیاری از روابط جنسی ناسالم فرزندانشان ریشه در عدم مدیریت نگاه های  و بستر های خانوادگی توسط والدین دارد دیگر در خانه خود ماهواره نصب نمی کردند و اجازه نمی دادند که فرزندانشان در شبکه های اجتاعی  و اینترنت به هر سایتی وارد شوند و  هر محتوایی را مشاهده کنند .

نباید از اعمال محدودیت در این زمینه ها غفلت نمود و نباید فکر کرد که این تحریم ها موجبات عقب ماندن  فرزندان از دنیا می شود ، این تفکرات وسوسه شیطان است ، بلکه این تحریم ها و سختگیری ها اثرات بسیار مثبتی در تربیت سالم کودکان ایفاء می کنند ، این کلام یک دانشمند غربی است که می گوید :

«بی گمان میزان تعدیل شده ای از تحریمهایی که ما در دوران کودکی خود داشته ایم و مقداری را که خودمان به عنوان پدر به فرزندانمان منتقل کرده ایم، نقش مثبتی در ایجاد آمادگیهای ذهنی چون خواندن و نوشتن و محاسبه در کودک در طی زمان تحصیل او ایفا خواهند نمود»(دکتر اسپاک آمریکایی ، به نقل از :  مشاکل الآباء، ص 284.(

تاثیر روابط زناشویی والدین بر تربیت جنسی فرزندان 1

تربیت جنسی کودکان 1 - تاثیر روابط زناشویی والدین بر تربیت جنسی فرزندان  1

 

غریزه و میل جنسی در وجود انسان از ضروریات تکامل  و ادامه نسل بشری است و بر همین اساس یکی از مقدس ترین غرایزی است که در وجود انسان نهاده شده است ، انسان با مدیریت غریزه جنسی می تواند در مراحل تکامل گام نهاده و از شهوت به شهود اسماء و صفات الهیه نائل شود ، شهوت جنسی از دوران ابتدایی حیات انسان رشد یافته و تا آخر عمر همراه اوست ، نوجوانی دورانی است که این قوه در انسان بوجود آمده و مقدمات ازدواج و تولید مثل او را فراهم می آورد ، قبل از دوران نوجوانی که سن بلوغ است لازم است تدابیری از سوی والدین اعمال شود تا کودکان دچار بلوغ زود رس و فعال شدن نابهنگام  قوای جنسی نشوند تا بتوانند فکر  و استعداد خودرا صرف آموزش مهارت های زیربنایی حیات خود کنند .

اگر والدین آدابی را که بلوغ زودرس جنسی کودکان را مدیریت و محدود می کند را رعایت نکنند ، کودکان در ابتدایی ترین دوران حیات خود گرفتار رفتار هایی می شوند که آنها را از گروه هم سالان خود جدا کرده و وارد عالمی می کند که ناهنجاری های فردی  و اجتماعی از ایشان  به راحتی صادر می شود .

یکی از عواملی که در بلوغ زود رس کودکان و انحراف پیدا کردن غریزه جنسی کودکان اثر بسزایی دارد رفتار های جنسی والدین با یکدیگر است .

در دین مبین اسلام به این امر توجه ویژه ای شده است ت آن اندازه که فرموده اند کوچکترین روابط زناشویی والدین باید از نظر کودکان ولو این که نوزاد باشند چنهان نگه داشته شود ،حضرت امام صادق ـ علیه السلام ـ به نقل از رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ فرموده است :

«وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ أَنَ‏ رَجُلًا غَشِیَ‏ امْرَأَتَهُ وَ فِی الْبَیْتِ صَبِیٌّ مُسْتَیْقِظٌ یَرَاهُمَا وَ یَسْمَعُ کَلَامَهُمَا وَ نَفَسَهُمَا مَا أَفْلَحَ أَبَداً إِذَا کَانَ غُلَاماً کَانَ زَانِیاً أَوْ جَارِیَةً کَانَتْ زَانِیَةً »(الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 500) سوگند به آنکه جانم در دست اوست، اگر زن و شوهری در حال مباشرت باشند، و در خانه کودکی بیدار، ناظر عملشان و شنوای کلام و نفسشان باشد، آن کودک هرگز رستگار نخواهد شد؛ اگر پسربچه باشد، زانی، و اگر دختر بچه باشد، زانیه خواهد گردید

هم چنین حضرت در ادامه به تشریح سیره امام امام سجاد علیه السلام  پرداخته و می فرمایند :

 « کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیه السلام  إِذَا أَرَادَ أَنْ یَغْشَى أَهْلَهُ أَغْلَقَ الْبَابَ وَ أَرْخَى السُّتُورَ وَ أَخْرَجَ الْخَدَمَ.»(همان) امام علی بن الحسین علیهما السلام همواره هنگامی که اراده نزدیک شدن به اهل خویش را داشتند درب ها را بسته و پرده ها را رها کرده و خادم ها را مرخص می نمودند !

از این بیانات روشن می شود که رعایت مستوری  و پنهان بودن روابط زناشویی از مهمترین عوامل ایجاد عفت در فرزندان است

نباید فکر کرد که کودک در دوران نوزادی نمی فهمد و آشکار کردن روابط زناشویی در زمانی که او بیدار است اشکالی ندارد ، بلکه این هوشیاری و تاثیر اتفاقات اطراف روی خردسالان امری اثبات شده است ، نقل شده است که :

«سال‏هاى سال از حادثه مصیبت بار جنگ دوم جهانى گذشته بود. زنى فرانسوى به جراحى مغز احتیاج پیدا کرد. با این که آن زن آلمانى نمى‏ دانست، امّا وقتى چاقوى جراحى به رگى از مغز وى اصابت کرد، زن در حال بى ‏هوشى شروع به خواندن سرودى به زبان آلمانى نمود. چاقو را که از رگ برداشتند، خواندن سرود نیز قطع شد. تکرار این عمل تعجب پزشکان را در پى داشت.پس از تحقیقات فراوان، پرده از این راز برداشته شد: هنگام هجوم آلمان به فرانسه، این زن که در آن هنگام کودک خردسالى بیش نبوده، درخیابان شاهد سرودهایى بوده است که سربازان اشغالگر آلمانى مى ‏خوانده‏اند. این سرودها از آن هنگام در ضمیر ناخودآگاه وى محفوظ مانده بوده است و در این زمان جراحی بعد از سالیان سال آشکار شده است .» (کتاب خانواده در اسلام، ص 172 )

بر این اساس بر والدین ضروری است که در راستای تربیت جنسی کودکان خود از همان دوران ابتدایی حیات فرزند تمام تلاش خود را مبذول دارند تا راه آشنایی با ابتدایی ترین مسائل جنسی ولو به صورت نا خود آگاه را به روی فرزندان خود ببندند تا هنگامی که اقتضائات سنی  و محیطی برای این دست از آموزش ها برای ایشان فراهم شود .